A love song

even hield hij zijn hoofd wat schuin toen ze reageerde dat ze hem gewoon aan het bewonderen was. Weer grinnikte hij lichtjes en moest zichzelf eventjes inhouden toen ze hem meneer noemde. Zelfs al wist ze het niet, hij was nog steeds een klasgenoot. met rustige passen liep hij naar haar tafeltje, "mag ik vragen naar je naam?" vroeg hij rustig, misschien kon hij het toch niet laten. Daarbij, gebeurde het niet elke dag dat hij zo 'dicht bij' haar kon komen. 



toen hij net klaar was met het mislukte vlechtje in kono's haar, zette hij zich weer recht en keek met een droge blik naar voren. Was Yuya serieus iets aan het proberen bij Sakura, als Mitsu? zelfs al was het vragen naar haar naam. "Oi! Mitsu, wat is t plan?" vroeg hij, door zijn toon leek het er helemaal niet op dat hij hem als een leraar of iets zag. "Haru," Yuya keek naar hem om, nog voordat hij antwoord gekregen had van Sakura. "Jullie docent heeft mij gevraagd om jullie een steuntje in de rug te geven over jullie project," sprak Yuya de klas weer aan

Kono keek een beetje raar naar Kenn aangezien hij even door de klas moest roepen "hey kenn hou je mond" zij ze vet droog als waarschuwing. Ze hoopte dat Sakura nog steeds amdwoord zou geven op Mitsuoka maar dat zat er denk ik


Ik wilde net anwoord geven op Mitsu-san toen ken iets riep en mitsu door ging. Ze liet haar hoofd even zakken en pakte een notitie boekje en begon wat aan tekeningen te maken en verder naar hem te kijken hopelijk kreeg ze nog de tijd om zijn handtekening te vragen

toen hij Kono hem hoorde comanderen, trokhij eventjes zijn wenkbrauw op. "Hey, Kono," sprak hij haar precies zo aan als hoe ze hem denet aansprak. "comandeer me niet zo," vulde hij er erg droog aan toe


"Dat is eigenlik de manier hoe je moet denken," was Yuya aan het einde van de les een groepje leerlingen wat aan het uitleggen. iedereen was al weer in hu groepjes gaan werken en yuya legde soms nog wat individueel uit aan deze groepjes. de bel ging en de meeste begonden al op te staan om het lokaal te vertrekken. "ah, rust wat uit, zet je gedachtes op nul en geniet van jullie pauze," gaf hij iedereen nog het laatste advies, na de pauze zou deze lesnamelijk veder gaan. de leraar sprak hem aan, over hoe het ging en over hoe de volgende les zou moeten gaan. daarna verlied de leraar het lokaal ook en draaide Yuya zich om naar Kenn. Kenn sprong van zn tafel weg en liep op Yuya af. "Mitsu~ laten we wat gaan eten!" zei Kenn over vrolijk terwijl hij een arm om Yuya's nek deed

ze keek hem even terug aan voordat ze weer naar haar notitie boekje keek om wat op te schrijven "als jij niet door de klas roept als of je of je alles maar kan maken ik je niet te commanderen" zij ze met een droge kalme stem waar is het dan ook voor nodig dat ie zo door de klas kan roepen omdat Mitsuoka af geleid is en interesse toonde in de mede mens. Egoïst ze keek hem even met een vage blik aan en keek toen weer weg


ik keek met hoopvollen ogen naar mitu toen hij tegen ken zij of ze gingen eten en keek blij naar Kono "uhm uhm mogen wij er bij gaan zitten misschien" vroeg ze best verlegen maar van binnen was ze heel hyper en wilde hem eigenlijk knuffelen

hij keek Kono nog eventjes nadrukkelijk aan toen hij wachtte op Mitsu's antwoord of ze al gingen eten. Toen Sakura hun vroeg of ze hun mochten joinen met het eten, had Kenn Yuya al bijna het lokaal uit getrokken, maar na die vraag, leken Yuya's voeten van lood.. Yuya keek de meiden aan voordat hij Kenn met een vragende blik aan keek. "vertrouw me, dit gaat voor problemen zorgen,"  zei hij, in elke vorm van problemen dan ook. 



lichtjes gaf hij Kenn een stootje met zijn elleboog toen hij niet instemde om met de meiden te lunchen. Yuya was zich bewust van zijn rol en daarmee zijn 'taak,' maar het was maar een lunch.. misschien zou hij na die dag de meiden niet eens meer zien, als Mitsu.. ... "Haru, ik eet ze niet op of zo," grinnikte hij kort met een schattig (dori) glimlachje. "jij niet, maar hun jou wel," mopperde Kenn wat op de achtergrond. Yuya keek de meiden toen met een vriendelijke glimlach aan, "dat klinkt erg gezellig," zei hij, "misschien is er een plekje weg van de drukte? het is misschien onhandig om alle aandacht in een volle kantine te trekken," zei hij zelf wat ongemakkelijk bij het idee van de volle kantine

Ik keek even naar ken even aan toen hij zij dat het voor problemen zou zorgen en snapte niet waarom hij dat zij toen yuya zij dat het hem gezellig leek pakte ze sakura omder der arm "wij gaan zeker mee"


Op yuya zn vraag kwam ze op een idee "laten we naar het dak gaan" zij ze vrolijk kono moperde even heel zacht dat ze dan de neiging zou kunnen hebben ken van het dak te kunnen gooien maar haar best zou doen. Ik moest even grineken omdat alleen ik haar kon horen

'ik zeg het je, dit gaat voor problemen zorgen,' zuchtte hij in zijn gedachte voordat hij Kono zag mopperen. Hij kon niet horen wat ze zei en begon zelf maar wat te bedenken wat ze gezegt kon hebben, "wat, is het kleine meisje bang dat ze van de dak zal vallen?" zei hij met een sluwe grijns, "je weet toch dat er een omheining is? daarbij ben ik in de buurt~" zei hij met een big smile terwijl hij zijn arm om haar nek heen deed. wat hij eigenlijk wilde proberen, is om haar te irriteren door ietjes met haar te flirten.



Yuya keek naar de scene die Kono en Kenn maakte, naja, Kenn in zn eentje. als hij met Kono kon flirten, als was het om haar te irriteren, waarom kon Yuya dat dan niet doen? zolang zn dekmantel maar behouden blijft. daarbij, als hij Sakura niet meer zal zien als Mitsu, zou er toch geen probleem zijn? Camera's of paperrazzi was er ook niet en ze gingen naar een leeg plekje. "Hoe komen we op het dak?" vroeg hij, sinds Mitsu nog noiit op het dak geweest is. Kenn liet Kono weer los, "Deze kant op~!" liep hij toen met grote passen het lokaal uit richting het dak. Yuya keek hem ventjes na voordat hij weer terug naar de meiden keek, "zullen we dan?" vroeg hij terwijl hij een arm naar de meiden, en met name Sakura. uithield, gewoon, op een vriendelijke manier waarmee ze haar arm in de zijne kon sluiten

Ze pakte even zijn hand vast en aaide die " ahw ken-chan.. Dat weet ik toch ik was alleen bang dat ik je oeps perongelijk van het dak zou gooien" zij ze lief en iets flirtirig. Toen hij los liet en Mitsuoka zijn arm me heen deed als of ze elkaar afwiselde "pff ik ben wel populair zeg" zij ze zachtjes en liep onder zijn arm vandaan richting ken. Niet omdat ze het wilde maar zodat sakura alleen met hem kon lopen.


Ik keek kono en ken een beetje raar aan soms leken ze of ze elkaar mochten en soms niet. Als of ze een 10 jaar getrouwed koppel waren die niet met en niet zonder elkaar konden. Toen ineens mitsu-san zijn arm om haar en kono heen deed 0.0 ze probeerde haar adem onder controle te houden om niet te feaken en zich zelf 'cool' te 
houden voor dat ze hem liet schrikken. Tot ze ineens samen liepen kreeg ze er meer moeite mee om haar 'cool' te houden

"Maak je je daar maar niet druk om hoor~" zei hij terwijl hij met zijn handen in zijn broekzakken naar het trappenhuis van het gebouw liep. Hij keek over zijn schouder naar haar terwijl hij dat zei. "ik kan je wel hebben," vulde hij zijn andere zin toen aan terwijl hij een schouder ophaalde. hiermee bedoelde hij dat hij haar wel kon stoppen ALS ze hem van het dak zou willen gooien, niet dat dat überhaupt kon door de omheining.


stilletjes liep hij achter Kenn aan toen de groep uiteindelijk in beweging kwam. Hij droeg maar een normale, alledaagse trui en deed de capuchon over zijn hoofd. Zelf al was het bekent dat Mitsu gat les zou geven aan deze school, zou het nog ongemakkelijk worden als leerlingen gillend naar hem toe zouden rennen. Daarom vond hij het prettig om zijn gezicht toch nog iets te verbergen. Zodra ze op het dak aankwamen, deed hij zijn capuchon ook weer af. "hier zijn we dan," vertelde Kenn hem, "ik ga nog even terug om wat te halen, wil je wat hebben, Mitsu?" vroeg Kenn hem, hij sprak zijn vriend eigenlijk altijd aan als Mitsu, zoals Yuya hem normaal gesproken aan sprak als Haru. Dit waren de bijnamen die ze elkaar officieel gegeven hebben, maar niet konden gebruiken als Yuya de rol van Suzuki Yuya had. "doe maar gewoon een broodje en wat fris, Haru," keek Yuya hem aan. normaal zou hij mee gelopen zijn, maar nu was hij hier niet als student. zodra Kenn weer was weg gelopen, keek Yuya even rond naar een plekje om te zitten, ook al was het dak helemaal leeg van mede studenten

Kono luisterde naar het gesprek van van yuya en kenn toen ken naar beneden wilde lopen voor wat te eten "Ik wil een koekje" riep ze nog blij achter hem aan. Ze had niet veel zin om mee te lopen dus hij mocht het doen. "Hmm had ook best zin in chocomelk gehad" moperde ze een beetje in zichzelf. Ze keek even naar sakura waar van ze wist dat ze vast wel chocomelk bij had. Ze stond op en leunde even tegen haar aan "sa-ku-ra-chan" zij ze blij "heb jij chocomel" zij ze met een bepaalde blije maar hebirige blik


Ik stond en voor dat ik wilde zitten leunde kononal tegen me aan omdat ze chocomelk wilde hebben "natuurlijk" ze ging zitten tegen het hek en haalde haar lunsbox en chocomelk uit haar tas waarom ze de chocomelk aan Kono gaf "dozo~" kono pakte het aan en maakte het flesje meteen open. Ik deed mijn lungsbox open ik had sushi gemaakt met 2 rijst ballen veel te veel natuurlijk maar dat maakte niet uit. Ik keek even naar mitsuoka "wil je ook wat?" Vroeg ik zo gecontroleerd mogelijk omdat mitsuoka yuya mischien van mijn zelf gemaakte eten ging eten 0.0

Hij keek Kenn vriendelijk na toen hij vertrok om wat te eten te halen. toen hij terug keek, zag hij hoe de meiden hun weg naar het hek maakte om daar te gaan zitten. rustig, liep hij achter ze aan en ging op een van de bankjes zitten die n meter van het hek verwijdert waren. Hij keek toen hoe Sakura haar chocomelk aan haar vriendin gaf voordat hij door het hek naar beneden, naar het school terrein keek. De studenten die beneden buiten waren, leken altijd mieren vanaf hier.. naja, grote mieren dan. Op zich vond hij het altijd wel grappig. Ook begon hij het nu toch best warm te krijgen, met een trui aan. het was niet zomer, maar nu hij o buiten op het dak zat, zonder enige schaduw.. Hij keek om naar Sakura toen ze hem een van haar Onigiri aanbood. Even voelde hij zich ongemakkelijk, als Yuya zou hij meten ja gezegd hebben, Kenn zou alles wel in zijn eentje op kunnen. Maar als Mitsu, wilde hij niet egoistich over komen of iets. hij forceerde zichzelf een vriendelijke glimlach, "Is het nu niet vervelend voor Haru, als hij nu voor niks aan het lopen is?" hij forceerde zichzelf een grinnik bij de gedachte. Even ging hij dichter bij haar zitten en hield hij een vinger op zijn lippen en sloot hij een van zijn ogen. een gebaar, waarmee hij vertelde om het geheim te houden voor Kenn. "Misschien een klein hapje dan," voegde hij er toen speelt aan toe

ze bedoelde eigenlijk niet dat hij alles mocht hebben ook al zou z het totaal geen probleem vinden om alles aan hem te geven. Toen mitsu ineens heel dicht bij kwam zitten viel ze bijna om van verlegenheid en blijdschap het liefst zou ze hem in een knuffel willen trekken en niet meer los willen laten voor de rest van zijn leven maar die keuze had ze nog niet aangezien ze nog moesten trouwen. met een flinke blos op haar gezicht keek ze even naar het eten toen hij het gebaar deed wilde ze er eigenlijk meteen een foto van hem maken dit was zo schtttiig perfect husband :333 ze hield de lunsbox iets naar hem toe zodat hij er wat uit kon pakken maar verder durfde ze niets te zeggen

haar bloos was obvious om niet te merken, maar dit keer hield hij zich in om er een reactie op te geven. Hij wilde het haar ook niet NOG ongemakkelijker maken.. Toen ze hem haar lunchbox aanbood. Hij wilde niet te lang blijven staren nar wat ze gemaakt had en over komen als een moeilijke eter ofzo. Niet dat hij dat was. Hij nam dus eigenlijk het eerste beste stukje sushi dat hij zag. Maar in plaats van het in zn geheel in zijn mond te doen, zoals normaal gesproken hoorde, nam hij er een hapje van. Maar ook weer geen muizen hapje. hij voelde de smaken over zijn tong glijden en ergens proefde hij de smaak van liefde. Even werd hij zelf weer warm van binnen toen hij de hap doorslikte. "Het smaakt heerlijk, je bent een goede kokkin," complimenteerde hij haar met een vriendelijke glimlach voordat hij weer wat naar haar toe leunde en de andere helft van het zelfde stukje sushi bij haar mond hield, "ahhh~~" gaf hij haar een teken om haar mond te openen, zodat hij haar het stukje sushi kon geven/voeren xD

Haar blos werd nog groter toen hij zij dat ze een goede kokkin was "uhm uhm dankje"zij ze vet verlegen. ze wist niet waar ze heen moest kijken ze was wel heel erg blij dat hij het lekker vondt. Tot mitsu haar ineens vroeg om haar mond open te doen om haar wat sushi te geven... O.o mitsuoka Freaking yuya wilt me voeren.. Uhm eten geven van mijn eigen eten.. Wut o.o . Ik keek hem even blozend maar blij aan en deed mn mond open "ahh"

Hij kreeg eventjes een flirtige, sluwe grijns/smirk op zijn gezicht, maar meteen verdween deze toen hij naar haar lippen keek. Zijn hart ging tekeer. hij was zich er bewust van hij moest zichzelf niet verliezen, vooral nu de situatie steeds 'gevaarlijker' werd. Hij voelde de neiging, om haar gewoon te kussen, wetend dat de kans kleiner is dat ze zou weg trekken.. Maar de volgende dag zou hij er zelf niks meer van merken sinds Sakura niet eens wist dat.. hij het was.. .. Hij forceerde zichzelf om zijn glimlach te behouden en deed uiteindelijk voorzichtig, als n typische gentleman, het stukje in haar mond.



Kenn was al weer onderweg naar boven. In zijn armen had hij wat sandwiches, pistoletjes, wat bolletjes en natuurlijk 2 flessen drinken. Hij mompelde eventjes binnensmonds, studenten hadden hem aangesproken. Vooral nu Mitsu ook op school waren. Het koste hem ook net niks of er was een grote groep fans achter hem aan gegaan. "Oi, Mitsu!" riep hij toen hij de deur naar het dak, met zijn voet open trapte. Maar al snel had hij de sfeer gelezen en kreeg hij een vervelde blik op zijn gezicht. 'de sluwe vos,' mopperde hij  in zijn gedachte voordat hij Kono sneaky foto's zag maken. stilletjes liep hij naar haar toe en tikte haar op haar schouder om haar te laten schikken, zelfs wanneer hij wist dat iedereen hem al gemerkt had.

ik keek even op naar ken toen hij me aan tikte en maakte hee snel mijn laatste foto van Mitsu en Sakura. Ik klikte de rest van mijn foto's aan en  liet ze aan ken zien "kijk toch is hoe schattig" zij ik best blij dat Sakura eindelijk haar droom man was tegen gekomen. waarna ze even naar ken zn handen keek "waar is mn koekje?" vroeg ze vragend aangezien ze er best zin in had

ze sloot haar ogen even van de fijne smaak sensatie in haar mond "hmm" zij ze zachtjes toen ze ineens kono en ken hoorde praten en opkeek "haay" zij ze snel en een beetje verlegen ze was kono een klein beetje vergeten dat ze hier nog was maar aan kono's blik te zien gaf ze meer om haar koekje

Met een droge blik in zijn ogen keek hij naar de foto's die Kono blijkbaar stiekem gemaakt had van hun vrienden. Hij  moest zijn best doen niet te lachen, omdat hij anders het koekje dat hij met zijn lippen droeg, op de grond zou laten vallen. Maar dat betekende niet, dat hij Yuya hier in de toekomst niet mee ging plagen. Toen ze vroeg naar het koekje, gaf hij even een knikje omhoog, alsof hij nog iets wilde zeggen zoals; 'hier,' of 'oh ja.' Niet veel later, boog hij zich toen wat voorover. er verscheen een bedreigende en dominerende blik in zijn ogen. Alsof een wolf zijn prooi in een hoekje wilde drijven. Hij keek naar haar lippen en toen hij dicht bij genoeg was, duwde hij, toch voorzichtig, de andere kant van het koekje tussen haar lippen. Nu hij zo dicht bij was, keek hij nog even naar haar ogen, met nog steeds dezelfde dominerende blik. Na enkele seconden, beet hij er zelf nog een hap uit en ging hij weer recht op staan alsof er niks gebeurt was. "Nu heb je me nog een koekje tegoed," zei hij toen dood leuk waarbij hij speels zijn schouders ophaalde en vervolgens naar de andere 2 liep. 




Hij merkte pas dat Kenn weer terug was, toen Sakura naar ze om gekeken had. lichtjes verscheen er een bloos op zijn wangen van schaamte, hoeveel hadden ze gezien? Toen hij Kenn hun kant op zag lopen, werd deze bloos alleen maar groter. zo groot dat hij hm niet eens meer zou kunnen verbergen. Hij verdween pas, toen Kenn de broodjes in zijn armen los liet en Yuya snel zijn reflexen moest gebruiken om ze op tijd te vangen. "dank je, Haru," zei hij toen weer rustig toen hij zijn drinken nog aangereikt kreeg

Ze keek hem even raar aan toen hij haar het koekje voerde als een soort vrouwelijke vogel. Ze deed verder niet tot hij zij dat ze hem een koekje te goed had "in iedergeval een half koekje aan geziem je er persee een hap uit wilde nemen vogeltje" 

Ze keek kono even aan toen mitsu naar ken was velopen en snel het eten drinken moest vangen. Kono leek een beetje gefrestreed over het koekje aan gezien ken er een hap uit had genomen. Ze moest er stiekem best om lachen en met de fijne gedachte van mitsu dat hij haar net een stukje sushi gaf at ze verder haar eten op.

"k kon je ook zelf voor een koekje laten gaan," trok hij een wenkbrauw op toen Kono hem na vertelde hoe hij haar maar een half koekje schuldig was. "heel of half koekje, ik bedenk wel iets," zei hij, "Misschien laat ik je volgende keer mijn kleren wassen," zei hij waarbij hij zijn schouders op haalde, alsof kleren wassen net zo 'klein' was als een koekje. "Maar als je eens voor me wilt koken, heb ik daar ook geen probleem mee," haalde hij nogmaals zijn schouders op, voordat zijn gezicht vertrok. "weet je wat, laat dat koken maar zitten.." zei hij, alsof hij zonet bedacht had dat ze hem op die manier kon vergiftigen... ... .. 
 


"Haru, je hebt nog nooit een dame uitgenodigd voor een etentje," nam hij het eigenlijk verkeerd op, waardoor Kenn een kleur kreeg. niet speciaal omdat Yuya dacht, dat Kenn Kono mee uit eten gevraagd had. Meer gewoon om het feit, dat Yuya het verkeerd begrepen had. "i-ik nodig haar niet uit. K zei toch, dan laat ik haar zelf koken. Maar bij nadere gedachten hou ik het liever zo," zei Kenn, waarmee hij bedoelde dat hij het feit zo houden dat hij nog nooit een dame mee uit eten genomen had. "Je zal ook niet snel veranderen he," grinnikte Yuya kalmpjes voordat Kenn hem mopperend aan keek. "Ga je nog eten? anders neem ik het," zei hij, waarmee hij eigenlijk gewoon wilde zeggen dat Yuya zijn mond moest houden en het topic moest laten doen. "sorry sorry," grinnikte Yuya nog door voordat hij een broodje uit de verpakking haalde en er een hap van nam

Ik keek even raar naar ken "ok nu heb je het verpest nu krijg je niets meer" zij ze met een droge stem aangezien hij allemaal onzin dingen aan het opnoemen was die ze toch nooit voor hem zou doen. Toen hij ineens terug viel dat ze toch niet voor hem mocht koken "loll volgens mij kwam hij er achter dat ik hem zo makelijk kon vergiftegen" popperde ze een beetje hard op. Ze keek naar haar koekje en at hem snel op voordat ken hem verder wilde eten en begon daarna aan haar eigen eten dat ze toevallig ook zelf had gemaakt aangezien  haar ouders op een zakenreis zijn

Sakura at haar laaste hapje eten op en deed haar lunchbox terug in haar tas en haalde voor zichtig de laaste cd van mistu-san en haar nieuwe mistuoka chibi telefoon strap er uit. Ze haalde diep adem en keek op "uhm mistuoka-san zou ik je handtekening mogen?"

"Wat? Maar ik ben speciaal voor je naar beneden gelopen," zei hij toen ze hem vertelde hoe hij nu niks meer kreeg. .. Ook al was hij naar beneden gelopen om eten te halen voor Yuya en zichzelf. Toen hij haar zo snel t koekje zag op eten, trok hij een wenkbrauw omhoog, "wat? ben je bang dat k je koekje steel?" vroeg hij haar met een iets wat sluwe grijns.
 

Terwijl hij nog op zijn eerste hap aan het kauwen was, keek hij terug om naar Sakura die vroeg voor zijn handtekening. Weer warmde hij op van binnen. Het koste hem ook wat moeite om geen 'over emotionele' glimlach op zijn gezicht te krijgen. Hij knikte rustig terwijl hij nog op zijn broodje aan het kauwen was. "geen probleem," zei hij toen, nadat hij zn hap doorgeslikt had. "Heb je een pen bij de hand?" vroeg hij toen met zijn 'normale' Mitsu glimlacht terwijl hij zijn broodje op zijn schoot neer legde.


Toen hij Sakura over een handtekening gehoord hij, keek hij meteen over Yuya's schouder naar het meisje. "Handtekening?!" herhaalde hij haar met een big smile. Alsof hij een kindje was die zijn favoriete snoepje kreeg. Zelfs al kon hij soms chagrijnig, kwaad en de andere keer weer depri zijn, bij het geven van hand tekeningen, knapte hij altijd weer op. De momenten dat hij dicht bij zijn fans kon staan dat hij ze zelfs kon aanraken als hij wilde en natuurlijk, de glimlachen die ze hebben als ze een handtekening bemachtig hebben. Zelfs al was het van een klasgenoot, of zelfs van zijn moeder, het gaf hem altijd een over vrolijke, enthousiaste smile.. soms miss n beetje.. te..

Ze keek even met een haat blik naar Ken "tuurlijk ben ik bang dat je je mn koekje op eet zo sluw ben je gwn" ze keek daarna naar sakura die een hand tekening aan Mitsuoka vroeg en ken er als een klein kindje ook 1 wilde geven ze wilde Sakura en Mitsu even hun momentje geven en aangzien ze wist dat alleen Yuya haat telephone strap mocht tekenen pakte ze een papiertje uit haar tas om ken af te leiden "Ken zet hier je handtekening maar op" zij ze droog en pakte er een pen bij


Ze pakte een zwarte watervaste stift uit haar tas en gaf als eerste haar telefoon strap aam hem samen met de stift en legte de cd al vast naast hem ze keek een beetje raar op toen Kono de handtekening van Ken vroeg soort vn maar keek weer met sparkel oogjes naar Mitsu toen ze wachte op zijn hand tekening

Hij keek op toen hij zijn naam samen met het woord 'handtekeing' in dezelfde zin hoorde. Hij keek met de zelfde big smile als die hij naar Sakura had, naar Kono en liep met grote, iets ongeduldige passen op haar af. "waar? waar?" vroeg hij, alsof hij teveel suiker op had. uiteindelijk, versteende hij en werd zijn blik droog, ".. wil ik jou eigenlijk wel n handtekening geven?" vroeg hij haar toen, "Hoe weet ik, dat je wel een echte fan bent?" vroeg hij haar, ook deels om haar weer wat te plagen. "Wat is de kleur van mijn onderbroek?!" vroeg hij haar toen snel en begon de tijd af te tellen waarom ze kon antwoorden. "3..2...1.."telde hij af, sneller dan dat ze secondes eigenlijk gingen

 

Hij wachtte rustig af toen Sakura hem een telefoon hanger en een stift gaf. hij hield de hanger in zijn hand en begon met zijn goede hand toen zijn handtekening op de achterkant van de hanger te schrijven. Toen hij klaar was, hield hij de hanger naar Sakura uit en nam vervolgens de cd. "waar wil je dat ik mijn handtekening zet?" vroeg hij toen, "aan de binnenkant?"

Ze keek hem een beetje raar aan en deed rustig het lege papietje terug in haar tas " well ken ik zou het niet een willen weten" zij ze toen hij begon af te tellen van 3 naar 1 en keek met een breede glimlach terug naar kem "ik hoef je hand tekening niet meer ga maar naar sakura" ze weefde even met haar hand richting sakura als teken dat hij weg mocht


Ze pakte heel blij haar strap aan haar telephone en legde hem verzichtig neer stel je voor ze zou hem nu al beschadigen toen mitsuoka vroeg waar hij zijn handtekening moest zetten vondt ze het idee aan de binnen kant wel leuk als een soort geheim berichtje "uhm ja graag aan de binnen kant" zij ze aardig terwijl ze haar extreme blijheid moest onderdrukken

Zijn mond viel open van verbazing toen ze zei dat ze zijn handtekening al niet meer hoefde. iets teleurgesteld gewon hij wat in zichzelf te mompelen. Ook al was het Kono, voelde hij zich toch was in de steek gelaten. ".. jij krijgt geen koekjes meer van me," zei hij toen tegen haar voordat hij weer terug naar Yuya en Sakura liep

 

"oke dan," grinnikte hij wat, hij had haar blijheid wel gemerkt, hij wist namelijk precies hoe ze zich voelde. Hij had precies het zelfde, als student die achter haar zit en van elk kleine beetje aandacht, probeerde te profiteren. Rustig deed hij de cd hoes open en begon hij op het boekje iets te schrijven. "Met.. veel.. k.. .. knuffels.. ... voor.. de.. jongedame.." zei hij hardop terwijl hij de woorden met zijn hand op het boekje schrijf. Daaronder zette hij zijn handtekening. "alsjeblieft," gaf hij het toen allemaal terug aan Sakura