A love song

toen ze bij de kantine aan kwamen, ging hij even met zijn hand door zijn haar terwijl vlugjes door de ruimte heen keek. "Oh! Kono-chan ~! Sakura-chan~!" merkte hij het duo op voordat hij op ze af liep. "K-Kenn, je wilde toch eten halen?"vroeg yuya hem na. Kenn greens over zijn schouder naar zijn vriend voordat hij bij de meiden aan kwam. "Ohayo!" zei hij enthousiast, zelfs al was het al middag. hij keek over Kono haar schouder en nam een van haar koekjes. "dank je~~!!" zei hij vrolijk zonder dat Kono hem überhaupt toestemming gegeven had en nam een grote hap van haar koekje

"heey ken-chann" ze keek Yuya niet eens aan en ging verder over het school project "zullen we voor morgen de oefenruimte weer regelen?" zij ze in het algemeen 


ze keek even op naar de 2 jongens tot ken ineens een hapje van haar van haar koekje nam "hey laat nou een keer mijn koekjes met rust" Ze deed haar koekje dichter bij zichzelf zodat hij er niet meer bij kon en keek hem even boos aan maar verspilde er verder geen woorden aan en keek weer naar Sakura die het had over de oefenruimte "lijkt me een goed idee" zij ze nog steeds een beetje sago

hiij keek op toen Kono plotseling haar koekje ging beschermen. "whah?! maar jou koekje was de vorige keer ook zo lekker," mopperde hij als een klein kindje voordat hij Sakura's vraag hoorde. "klinkt als een goed plan! maar daarna moet ik ook echt weg voor een afspraak,"zeij hij vrolijk terwijl hij rustig op Sakura's hoofd klopt.


"een afspraak, met wie?" keek hij zijn vriend wat verbaast aan, een afspraak met de staff? "Yuya~het is onbeleefd om te vragen met wie iemand een afspraak heeft," trok Kenn simpeltjes zijn schouders op, "met een paar van mijn favoriete kittens," zei hij toen, op het moment dat er een groepje meiden in de hoek naar hem keken en beginnen te gillen. Kenn glimlachte vrolijk naar ze en zwaaide totdat ze weer weg liepen. Yuya keek hem nog wat ongemakkelijk aan, "..juist.."

"iee ken ik ben ook een kitten mag ik met je mee? pleaseee?" zij ze bijna met puppie oogjes in dit geval kitten oogjes "ik denk dat Kono ook wel mee wilt ze teslotte een katten fan" zij ze nog al blij en bleef ken aankijken als of het een god was 


ze zuchtte diep "nee dankje ik ben niet geintreseerd in mensen met een groot ego die doen wat ze maar wilen" even dacht ze aan haar koekje waar hij zomaar een hap van had genomen "ik wat drinken halen en daarna naar de les "zij wat droogjes en zonder de rest aan te kijken pakte ze haar tas en liep ze weg richting het automaat


ze keek kono even achterna nadat ze hun achter gelaten "volgens mij had je noiit een hap van haar koekje moeten nemen die maakt ze zelf en zijn super lekker maar ze deelt ze alleen met mij"

stilletjes keek hij in zijn ooghoeken naar yuya toen Sakura hem vroeg of ze ook een van zijn 'kittens' mocht worden. hij zou het hem nooit vergeven als hij hiermee zou instemmen. Niet dat hij het überhaupt ging doen, Kenn had dan wel eens aandacht van meisjes, maar hij had wel zijn limieten. even gaf hij Sakura een speels knipoogje waarbij hij een vinger stilletjes tegen zijn lippen ruste. toen hij Kono hoorde keek hij om, maar voordat hij iets kon zeggen, was ze al weer weg gelopen. hij keek op toen Sakura hem vertelde dat dit kwam door het koekje. "maar ik heb toch een deel over gelaten?!" riep hij kono achterna. "als u mij wilt excuseren, ik moet even iemand vangen," zei hij rustig tegen Sakura voordat hij op Kono af liep, "Oi! Kono!"riep hij haar luid om haar aandacht te krijgen


"hah- Ke- uhm-" brak zijn stem toen Kenn plotseling weg liep om met Kono te spreken. Al zijn moet zonk in zijn schoenen en liet alleen nog maar een zee van nerveusheid over. alleen, met Sakura. zonder dat hij zijn rol had van de zanger. hij slikte even toen hij zich ongemakkelijk begon te voelen naar een lange stilte. "Sa-.. Y-yamaha-san.." begon hij stiletjes, onzeker waardoor hij automatisch haar bij haar achternaam sprak.

 
Even keek ze ken na maar ze was al een kitten dus was het eigenlijk niet zo raar Aangezien ze een grotere fan was van Mitsuoka mocht ze nooit met de kittens mee doen maar dat maakte haar niet zo uit ze zat nu toch bij hem op school. Nadat ken Kono achter na was gelopen keek ze stilletje om zich heen ze wilde eigenlijk nog steeds niet met hem praten maar ze had helaa geen keuze omdat hij haar aansprak "wat?" zij ze een beetje bot 

Ze was net bin het automaat toen ken achter haar aan kwam en riep ze had er eventjes geen zin in maar stond toch ineens abrupt stil

"n-nou.. ik.. z-zie je.. over-" begon hij onzeker wat te ratelen nu hij ook daad werkelijk haar aandacht had. al snapte hij door haar toon dat het een negatieve manier van aandacht was. hij voelde zichzelf bijna letterlijk van zijn stoel afglijden. de bel ging en hij beet zijn lip, zelfs als hij nu nogmaals probeerde om uit zijn woorden te komen, verwachtte hij wel dat ze gewoon weg zou stappen omdat de les weer begon. lichtjes schudde hij zijn hoofd, hij keek al niet eens meer naar haar door hoe hij nog een botte reactie verwachtte. "l-laten we naar de les gaan," zei hij voordat hij zelf al opstond en richting Kenn liep, zodat hij haar niet langer van last kon zijn.

 
Toen de laatste les afgelopen was had Kenn zijn spullen allang opgeruimd. had hij zijn spullen überhaupt wel uitgepakt? hij stond op en gooide zijn tas aan de banden over zijn schouder. met zijn telefoon in zijn andere hand begon hij de klas uit te lopen. "Kenn?" keek Yuya hem nog even na wat Kenn tot stil stand bracht. hadden ze niet nog wat gepland voor het project? Kenn keek hem even verbaast aan waarom hij hem riep voordat het kwartje viel. "Oh, sorry, ik heb klein afspraakje na school~" zei hij, duidelijk met een van zijn 'kittens'

 
 Even zuchte ze diep richting yuya die niet uit zijn worden kwam. wat was er nou zo moeilijk aan sorry zeggen? Nadat de bel ging keek ze hem nog eventjes aan om m nog wat extra tijd te geven om te praten. Nadat ze er achter kwam dat hij toch niks ging zeggen stond ze op en liep ze naar de les. 

Nadat de school dag voor bij was kwam Sakura heel blij aangelopen "laten we de stad in gaan ik moet nog een nieuw bladmap halen". Even beet ze op haar lip aangezien ze normaal gesproken van haar ouders na school direct naar huis moest komen. "Ik denk dat het wel kan als het voor school is". Sakura hupelde een soort van op en neer en gaf haar een knip oog "natuurlijk is het voor school en dan kunnen we meteen een ijsje gaan eten en wat shoppe" ze keek even weg en pakte haar telefoon om haar moeder te appe dat ze naar de stad moest voor school en liep daarna achter sakura aan de school uit

"Wat.. maar.. Kenn?" keek hij zijn vriend aan, alsof hij hem verraden had voordat hij merkte dat ze meiden hem ook achterlieten om samen de stad in te gaan. "Maar.. w-wat moeten we dan met het pr-" nog voordat hij klaar was, was hij ze alle drie al uit het oog verloren. stilletjes beet hij zijn lip en keek hij omlaag, Sakura zou waarschijnlijk weer boos worden als hij in zijn eentje veder gaat werken. Hij zuchtte diep voordat hij even een momentje nam om na te denken wat hij zou gaan doen. Miss kon hij de melodie nog eens na kijken? Zijn telefoon ging af en hij nam hem uit zijn broekzak. hij ontgrendelde het scherm en las het nieuwe berichtje. de andere twee van de groep wilde eerder beginnen met herhalen?

 
Ze sleepte kono aan de hand mee winkel in winkel uit stiekem kijken of kenn ergens liep met zijn kittens 

Ze hoopte dat het niet allemaal te lang ging duren maar door deze trip heeft ze wel een paar studie boeken kunnen kopen. Uit eindelijk dacht ze dat ze yuya zag lopen maar het was een mis verstand

Kenn was allang op stap met een groep meiden van school, zijn telefoons stond op trillen in zijn tas, waardoor hij niet merkte dat hij eigenlijk vol gespamt werd door de andere van de band. Hij was omringt door vier van zijn 'kittens' van wie er twee om zijn armen vast geplakt zijn. "Laten we hier even gaan zitten!" riep er eentje enthousiast toen ze een klein, knus cafetje zag. "Kenn-chan~" begonnen de vier meiden zijn naam te roepen. Kenn grinnikte lichtjes, "Okay, okay, het is er niet al te druk. Laten we wat gaan drinken, ik trakteer!" zei hij voordat ze meiden enthousiast begonnen te juichen voordat ze Kenn mee naar het cafe namen

 
even keek ze om zich heen "laten we wat gaan eten" riep ze vrolijk en sleepte Kono mee in een cafetje "ze hebben hier erg goeie koffie en thee en het is meestal best rustig" ze rende half naar binnen en ging aan tafeltje bij het raam zitten

even keek ze raar op toen Sakura haar voor een deel mee sleeptje maar even zitten en koffie drinken leek g=haar toch wel fijn nadat ze bij de ober een koffie, thee en 2 donuts hadden besteld keek ze rond om de style van het cafe te bekijken langzaam scande ze alles en uit eindelijk viel het op dat ken aan 1 van de tafels zat met 4 meiden "volgens mij is dat ken" wees ze droog zijn kant op om sakura in te ligten. meteen sprong ze op en ging naast Kono zitten om ken beter te kunnen zien ze pakte snel een menu kaart en deed die voor haar gezicht en ging steeds stiekem er over heem kijken

De groep was gezellig aan het praten terwijl de meiden enthousiast aan het juichen waren te hele tijd. "Kenn-chan, je mag mijn koekje wel als je wilt," zei het meisje dat naast hem zat toen hun drinken gebracht werden. "Ah, das gemeen, ik wilde Kenn-chan al mijn koekje geven!" zei een ander. "Wat, laat mij er niet buiten!" zei een ander weer. "K-Kenn-chan, je mag mijn koekje wel als je wilt.." "Ah, dank je~!" greens Kenn vrolijk voordat het koekje uit nr 4 haar handen geslagen werd door een van de andere drie. "doe dat niet zonder het te overleggen"1 riep ze. "Kom op iedereen, rustig aan," probeerde Kenn zijn roedel kalm te houden voordat hij zijn eigen koekje gaf en dat tussen de lippen van een van de vier deed en zelf zijn tanden op uit einde ervan deed. "We kunnen het ook delen~" Zei hij voordat alle andere drie de meiden begonnen te juichen. "K-Kenn-chan," begon een van de vier die naast hem zat, "er zit daar een raar meisje naar je te staren.." "Kenn-chan~zeg er iets van~" had een ander Sakura ook al opgemerkt. "Hmm?" Kenn keek stilletjes langs hun tafel naar achter en merkte zijn twee klasgenoten. "Oh, Sakura-chan~! Kono-chan~!" riep hij ze vrolijk terwijl hij met een arm door de lucht zwaaide om hun aandacht te trekken.

vlug pakte ze de menu kaart die Sakura vast had en deed die voor haar gezicht ze zakte een stukje onderuit en deed als of ze ken niet had gezien toen de ober ineens terug kwam met hun bestelling legde ze de kaart weg en dronk haar koffie als of ken er niet was 

nadat ken hun had geroepen zwaaide ze enthousiast terug "ken-chan heb je de donuts al geproeft hier ze zijn super lekker" zij ze en nam snel een hapje van haar donut ze zag niet hoe kono zich gedroeg maar het was duidelijk dat ze ken niet kon uitstaan

"Donut?" herhaalde een van de 4 haar. "heeft ze het nou gewoon over donuts?" had een andere het ook opgemerkt. "Nog niet, maar misschien dat we er straks een proberen!" riep Kenn dood leuk terug naar Sakura, schijt aan de andere bezoekers van het cafe, het was dan toch rustig. "Kenn-chan~ laten we samen een taartje delen net als vorige keer~" klemde een van de meiden zich aan zijn arm. Kenn keek in zijn ooghoek nog even naar Kono voordat hij volledig omkeek naar het meisje naast hem, "sorry, misschien een andere keer," zei hij rustig. "Wat? maar die van de vorige keer vond je zo lekker!" "weet ik weet ik," greens hij onschuldig voordat hij weer omkeek naar Kono. "Kenn-chan, gaan we hierna naar die 'ene' winkel?" vroeg een andere hem. Maar hij reageerde niet, zijn ogen waren op Kono geplakt terwijl hij zich af vroeg of ze misschien in een slechte bui was. "Kenn-chan?" Kenn keek op voordat hij weer om keek naar de 4 meisjes rond om hem aan de tafel. "ah, sorry, sorry," greens hij onschuldig terwijl hij lichtjes over zijn nek wreef. "Kenn-chan~" zeurde er eentje zijn naam voordat hij zijn arm om haar nek deed. "Ja, mn lieftallige koneko-chan~?" keek hij haar aan voordat hij er een knipoogje aan toevoegde, wat de meiden weer liet juichen.

ze keek ken even terug aan maar deed daarna weer als of hij er niet was "sakura-chan"michienn moet je niet zo door het cafe roepen van wegen de andere mensen" even keek Sakura verbaast op "ohw ja das waar de volgende keer zal ik naar hem toe lopen" kono keek even verbaast weg nu had ze toch liever dat ze door het cafe riep

nadat ze haar donut op had en Kono nog steeds raar zag doen riep ze de ober bij haar "1 donut voor de jongen aan die tafel van Kono" zij ze stiekem en zachtjes zodat Kono haar niet kon horen ze keek even evil en toen kono vroeg wat er aan de hand want zij ze heel erg onschuldig "niks"

Plotseling liep er een ober naar hem toe met een enkele donut. "Deze is van de dame in het gele shirt," vertelde de ober hem rustig terwijl hij stilletjes seinde naar de tafel van Sakura & Kono. Keek keek dan ook verbaast langs zijn Kittens naar het tafeltje veder op. Er scheen een grote grijns op zijn gezicht, "Aww, Kono-chan~! Dat hoefde toch niet? Wat zeg je er van als we hem delen~?" riep hij, niet wetend dat de 4 meiden nu met een bichty face om keken naar het bruin harige meisje. als blikken konden doden. "Kenn-chan~" probeerde een van hun zijn aandacht te trekken terwijl de andere de donut door midden sneed, het aan haar vork prikte en het uithield naar Kenn. "Ahh~" Kenn keek eventjes verbaast naar het meisje naast hem dat hem nu de donut wilde voeren, die hij juist met Kono wilde delen. Even keek hij in zijn ooghoek nog even snel om naar Kono voordat hij een hap nam van de donut, wat hij niet anders kon omdat deze bijna in zijn mond geduwd werd

Kono keek op van verbazing toen ken haar riep en gaf Sakura een tik op haar hoofd "waar sloeg dat nou weer op Kono"zij ze wat beledigd "op je hoofd drink je thee op dan kunnen we weg" ze voelde zich erg on prettig doordat ze steeds boos aangekeken werd door ken's slijmballen en had geen behoefte aan interactie met ze


ze dronk snel haar thee op en liep naar de kassa stiekem voelde ze toch een beetje schuldig over wat ze had gedaan maar ze kon het niet laten even keek ze weer naar ken zou ze vragen waar Mitsuoka is? nadat ze had afgerekend liep ze toch naar ken "ken-chan waneer komt mitsuoka weer langs op onze school? zij ze nog al hebberig over Mitsuoka tot dat Kono haar half mee sleepte naar de uitgang "we zien je morgen ken" zij Kono tegen hem tot sakura's verbazing in "uhm ja laten we dan maar gaan toch hoop ik mitsu-chan snel te zien"

"Kenn-chan~ ik wil ook een stukje~"  riep er een ander terwijl de eerste een hap nam van het stukje waar Kenn zelf ook ene hap van genomen had. "Oh, t-tuurlijk, iedereen krijgt een stukje," zei hij, zelfs als hij het niet wilde, ws er niet echt een weg meer terug. Hij grinnikte even toen hij de meiden zag genieten van de donut tot hij de andere twee naar hun tafeltje zag lopen. "Hmm, Mitsu?" herhaalde hij haar even verbaast om de tijd te nemen om zijn gedachte even om te draaien, naar het feit dat hij Yuya's identiteit eigenlijk geheim moest houden. Hierdoor merkte hij ook niet de nieuwe valse blikken naar zijn klasgenoten. Maar voordat hij nog wat kon zeggen, werd Sakura al weer mee getrokken door Kono. "Ah, okey! tot morgen!" keek hij ze nog na. "Is zij je klasgenoot?" vroeg een van de meiden aan hem. "Hun allebei?" "Ik wil ook bij Kenn-chan in de klas." begon het hele gesprek weer. 




Hij was rechtstreeks van het gebouw naar het centrum van de stad gegaan, opzoek naar Kenn sinds hun manager graag iets met hun allemaal wilde bespreken. Kenn had dan ook de groeps app nog niet gelezen waardoor hij nog van niks wist over dat alles vervroegt was. Yuya had dan ook besloten om zelf naar hem te gaan zoeken, omdat hij wel een vermoedde had waar hij zou zitten. Hij droeg een petje op zijn hoofd, een donkere zonnebril ruste op zijn neus en een witte mondkap verborg zijn lippen. Veder, waren zijn kleding gewoon.. casual. iets gehaast liep hij over naar het cafetje waar hij hem zag zitten. Terwijl hij naar de automatische deuren rende, bleef hij naar binnen kijken, hopen dat Kenn niet weg zou lopen. Hierdoor had hij niet door dat hij, zodra de deuren open gingen, hij tegen iemand aan liep.

ze keek niet voor zich door dat ken nog iets zij waardoor er iemand tegen haar aanbotste "ah sorry ik zal de volgende keer beter uitkijken " zij ze vlug en wierp een blik naar kono door dat de persoon ingepakt was dus ze hem niet kon herkennen liep ze daarna door

Hij keek op toen hij Sakura's stem hoorde, voordat hij überhaupt in de gaten had dat hij tegen haar op gebotst was. ".." even moest hij alles zich laten bezinken tot hij het eindelijk realiseerde. Zij wangen kleurde wat roze, wat gelukkig verborgen werd door het kapje voor zijn mond. "Sakura-chan," zei hij stilletjes, om niet teveel aandacht van alle bezoekers te trekken en gaf haar een rustig klopje op haar hoofd voordat hij door liep naar de tafel van Kenn. "Haru," noemde hij hem bij zijn achternaam, zonder rekening te houden met dat de vier meisjes nu bijna rond hem heen hingen.



Kenn keek verbaast om toen iemand hem bij zijn achternaam noemde, op die manier. Er was maar een die dat deed en meteen schakelde hij over naar het feit dat hij nu als Mitsuoka Yuya was. "oh, Yo, Mitsu," keek hij zijn vriend aan alsof er niks aan de hand is. "is dat Mitsuoka yuya?" vroeg een van de meiden. "Yuya-san?' vroeg een ander stilletjes. "oh mijn god, Yuya-chan!  kom je hier ook taartjes met ons eten?" riep er meteen eentje naar hem. "Ja, kom en schuif aan! er is nog een stoel over!" zei er een toen ze een stoel tussen hun in van de tafel weg schoof, getekende dat Yuya daar kon gaan zitten. "Het spijt me, misschien een andere keer," stond Yuya het af voordat hij weer om keek naar zijn vriend. "Haru, we wachten op je in de studio, heb je je appjes wel gelezen?" vroeg hij. "Wat? wat voor appjes?"vroeg Kenn hem doodgewoon terwijl hij zijn telefoon uit zijn broekzak haalde en het ontgrendelde om op zijn gemakje door zijn whatsapp te scrollen

haar ogen begonnen te glazen als of ze een wonder had mee gemaakt omdat ze tegen mitsuoka was aan gebotst "mitsu-chan?" draaide ze heel blij om en knuffelde iets te blij zijn arm "ga je mee iets drinken/" zij ze met sprankelende ogen terwijl ze om hoog keek

"de appjes van de andere?" zuchtte hij lichtjes over het feit dat Kenn dus nog helemaal niks gemerkt had. "De manager wilt graag iets-" begon hij tot het roze harige meisje hem aan zijn arm had en hij keek om. Zijn mondkapje had hij al af gedaan toen hij tegen Kenn begon te praten, maar zijn zonnebril verborg nog steeds de ware kleur van zijn ogen. "Hey Sakura-chan, het spijt me, ik kom eigenlijk alleen maar Haru halen," zei hij zachtjes terwijl hij met zijn vrije hand haar weer een klopje op haar hoofd gaf, voordat hij zijn vinger naar zijn eigen lippen bracht. "misschien een andere keer, oke?" fluisterde hij naar haar met een kalme glimlach en een knipoog, die eigenlijk bijna niet te zien was door de zonnebril. "Haru, ben je klaar om te gaan?" keek hij terug om naar zijn vriend


"had het me dan eerder in de klas verteld," mompelde hij zachtjes toen ij zijn telefoon weer weg deed. "zei je iets?" vroeg Yuya hem. 'nee hoor, niks!" keek hij hem met een schaapachtige grijns aan voordat hij naar zijn kittens keek. "het spijt me dames, Mitsu is vervelend als hij boos is, ik kan de grote baas niet laten wachten," zei hij, n beetje spottend naar Yuya, "daarbij, wat is de 'grote' Mitsu zonder zijn trouwe vriend?" greens hij terwij hij Yuya een schouder klopje gaf. "bedoel je niet, trouwe viervoeter?" keek Yuya hem aan. "noem je me nu een hond?!"

Kono zuchten diep en wierp een lachje naar yuya omdat hij ken een trouwe 4 voeter noemde wat ze best grappig vondt "nah mitsuoka-kun mag sakura niet gewoon met je mee?" zij ze eigenlijk om ze te pesten 

Ze werd super enthousiast van kono haar idee " mitsu-chan mag dat mag dat?" klonk ze te blij als een klein kind en omhelsde mitsuoka blij wat was het een briljant idee van kono

"uhm.. nouja.." begon hij het zich in te beelden, de andere zouden er nu waarschijnlijk ook achter komen dat Sakura juist degene was van alle verhalen. Waarbij hij niet zeker wist of hij dat mentaal aan zou kunnen, zonder zichzelf te verraden. 


"De atmosphere zal wel eens een keertje anders zijn, op een positieve manier," zei hij toen hij het zich probeerde in te beelden dat de 2 bij hun in de studio waren. "ik denk niet dat de andere het ook zo'n probleem zouden vinden," zei hij voordat hij een dodelijke blik van Yuya zag. ".. i-ik bedoel...." stotterde hij een beetje ongemakkelijk. Natuurlijk wist hij hoe de andere zich zouden gedragen als ze erachter kwamen dat Sakura degene was van de verhalen. "M-Mitsu-chan~!" joined hij Sakura toen totdat de zanger diep zuchtte. "goed.. voor deze ene keer.." "yes!" juichte Kenn vrolijk tot een van zijn kittens hem aan zijn mouw trok. "Kenn-chan~mogen wij ook mee?" keken ze alle vier hem aan. "Natu-" "Het spijt me dames, onze studio is niet al te groot," onderbrak Yuya hem, "misschien een andere keer."