All the way back

Het gaat over jongeren die graag met de trein reizen maar op een dag gaat het helemaal mis ze komen op een plek die ze niet kennen en rijden er geen treinen meer. Maar het ergste is er rijden helemaal geen treinen meer door een vreemde stroom storing werk helemaal niets meer zelfs geen autos of scooters ze moeten de weg terug naar huis vinden maar onder tussen zijn ed allemaal rellen ontstaan en ben je bijna nergens meer veilig.

Regeltjes
-anime
-Verder gwn ff regels

I'll join ^^

Yaeeey

Kunnen e e chara's dan al aanmaken? Of wilde je no wat veranderen?

Neej hoor is prima :3

Ren Jinguji
klik
klik
Ren is een gia flurt en hou van muziek hij reist graag voor de kleine optredens die hij doet hij speelt saxafoon
Hij verloor zn moeder town hij klein was door een ongeluk hij heeft veel filmpjes van zn moeder omdat ze beroemd was maar verder praat hij er niet over

Yūichirō Hyakuya
klik
Yūichirō Hyakuya maar iedereen noemt hem yuu of yuu-chan wat hij liever dan weer niet heeft hij kan ongelovelijk koppig en stom zijn en juist de dingen doen waarvan andere zeggen dat hij het beter niet kan doen maar als nog doet hij het hij wilt geen vrienden maken en gelooft niet in familie. Hij werd uit huis geplaats toen hij 8 was omdat zijn vader hem probeerde hem te vermoorde en zn moeder noemde hem het kind van de duivel en pleegde uit eindelijl zelf moord door zich zelf op te hangen van wegem hem . hij ging naar een opvang huis waar hij mika heeft leren kennen die vol houd dat ze familie zijn hij heeft ook een hond mamoru


Nyanko (nyanko-sensei)
klik
klik
Nyanko is de kat van mika hij is verslaaft aan eten het is ook niet de dunste en plaagt graag de hond van yuu en word graag aangehaald door mika

Mizu matsuòta
klikk
Mizu is een heel slim en verlegen meisje met een hoog iQ ze regeld nu soms ook al zaken voor haar moeder en wilt graag adcocaat worden ze zit nog steeds op school.

klik
Pocky's~~~
Aww :33
Again little Mika :33
Mikaela Shindō Hyakuya, aka Mika. Tijdens zijn kindertijd woonde Mikaela nog bij zijn eigen ouders, familie Shindō. Maar zijn ouders mishandelde hem en toen ze genoeg van hem hadden gooide ze hem uit een rijdende auto. Uiteindelijk is hij bij het Hyakuya weeshuis terecht gekomen waar hij meteen een nieuwe familie kreeg. Rond de leeftijd van 8 was hij de oudste van de weeskinderen en had hij duidelijk de rol van leider op zich genomen. hij beschermde de jonere kinderen, nam de verandwoording op zich. Deze familie maakte hem in staad om gewoon nog te kunnen lachen en genieten zelfs met een hele rugzak van zijn verleden. Zo was hij ook in staad om vrienden te worden met de nieuweling, Yūichirō. Zelfs al verschillen hun karakters totaal van elkaar, terwijl Yuu dingen met geweld wilt oplossen, wilt Mika het op de makkelijkste en veiligste manier doen waarbij er niemand gewond raakt, zelfs als dat zijn eigen leven kost.


maar zonder het wapen
met zijn overleden vader
Mamoru, de verstandige hond van Yūichirō die soms net zo koppig kan zijn. Mamoru is vooral een rustige hond die zich meestal wat meer op de achtergrond houd. Hij houd er van om meerdere tijd van de dag met rust gelaten te worden maar is daarbi toch best wel nieuwsgierig. Hij houd van glimmende dingen en hij is dan ook de eerste waar je bij moet kijken als je iets van bet bestek kwijt bent. Toch houd Mamoru wel wat van pagen en kan daardoor een beetje sluw zijn.

klik
Emina, een vrolijk meisje die werk verricht als full-time otaku. Emina is best een opvliegend, luidrichtig en druk meisje wiens hoofd meestal ergenst in de wolken zoek is. Emina is een full-time otaku en heeft het meestal over dingen die met anime en manga te maken hebben. Ze zal zelfs een gesprek beginnen met mensen die ze niet eens kent en/of nooit heeft gezien. Eigenlijk is het eerder awkward voor haar om er niet over te praten. Een door haar gesteunde onderwerpen is dan ook overduidelijk de BxB relaties in een serie of boek. Hier kan ze helemaal in opgaan en als ze zelfs maar normale mensen ziet, begint ze al te denken over wat hun als relatie zouden kunnen hebben. Emina voelt zich dan ook totaal niet ogemakkelijk als ze iemand heel simpel daar over vraagt of foto's van 2 mensen maakt.

Ik zat in de trein ik was heel erg moe van vanacht omdat ik een optreden had gehad ik was nu weer onderweg richting een optreden het echte optreden had ik pas morgen maar die mensen wilde de dat ik vandaag al kwam om het geluid te testen en alles voor te berijden gelukkig hoefde ik niet veel bagage mee te nemen maar had mn saxefoon bij langzaam viel ik inslaap en miste de halte waar ik uit moest stappen


"Mikaaa! We moeten harder rennen we missen bijna de trein? Ik rende heel hard naar de trein zodat we hem nog gingen halen



Ik probeerde achter mika aan te rennen maar rennen is niet mn sterkste kant (tenzei het om eten gaat of iets kleins dat beweegt)


Ik zat al rustig in de trein dingen te regelen en op te schrijven voor de vergadering die is straks had voor mn moeder

Haastig rende hij achter Yuu aan, met een boodschappentas in zijn linker hand rende hij het station op. Ze hadden net de verzorgers van het weeshuis geholpen met het halen van boodschappen, dit waren van die enkele klusjes die ze niet aan de jongere weeskinderen konden vragen omdat die gewoon weg nog te klein en te jong waren. Toen hij het station binnen rende, keek hij nog even om. "Nyan!" keek hij om naar zijn kat die nog ver van hun vandaan  hun toch probeerde bij te houden. Hij liet de boodschapen tas van zijn arm glijden en rende naar hem toe. "volgende keer zal k je in een rugzak moeten doen," zei hij met een licht schuldige glimlach. Hoe kan hij nou vergeten dat zijn eigen kat niet zo snel was op zulke momenten? Hij pakte toen de witte kat op en sloeg zijn andere arm rond hem voordat hij terug naar het station rende waar hij nog net een coupe in kon springen.


Mamo rende naast zijn baas mee, met zijn spitse ogen had hij de dicht bijzijnde coupè al op t oog. Samen met zijn baas sprong hij de coupé in maar zodat hij zag hoe Mika de andere tas had laten staan om zijn kat te halen, duwde hij zichzelf met zijn achterpoten uit de coupè. Als een windhond rende hij naar de tas en tilde die met zijn bek op. Al was dan niet licht of iets, mar ook weer niet al te zwaar. Met de tas in zijn bek, ging hij terug de coupé in waar hij nog niet uit de weg kon gaan zodat Mikaela ook nog kon in stappen. Toen iedereen er uiteindelijk is was, gingen uiteindelijk de deuren dicht en vertrok de trein.


Emina was rusitg op het perron aan het wachtten. Ze luisterde wat J-Pop muziek en was enkele manga's op haar telefoon aan het lezen. Zodra de trein was aangekomen, deed ze haar muziek ietsjes zachter om vervolgens de trein in te gaan en ergenst een plekje te zoeken om te gaan zitten

Slaap slaap snurk snurk


Ik gaf mamoru een aai over zn hooft toen hij de tas van mika had gehaald toen mika nyanko ging halen. Hij pakte de tas over van mamoru en ging een plekje zoeken toen mika en zn dikke kat in de trein waren "je zou die kat va n je een op dieet moeten zetten dan kan hij ons een keer bij houden". Hij had een 4 zits plek in het oog en ging zitten "of je rent weg met zn eten dan houd hij ons waarschijnlijkook wel bij" zij ik droog en maakte een gebretaal naar mamoru dat hij naast hem kwam zitten



Ik keek geiriteerd/boos naar yuu van wegen de opmerking en ging op zn hoofd zitten en hem slaan met mn klauw zonder mn nagels uit te stekken


Ik zat op mn laptop voorbereidingen te doen voor het belangrijke gesprek van straks ik legde de laaste hand aan mn powerpoint en las mn speech nog eens goed een paar x door

Met de kat in zijn handen, liep hij achter Yuu de coupe in. "Je weet toch hoe vaak ik zijn snacks heb proberen weg te leggen? en je weet hoe hij me steeds weer opnieuw te slim af is," legde hij uit hoe Nyanko-sensei uiteindelijk op dit gewicht gekomen is en ging ondertussen tegen over Yuu op de bank zitten. Hij probeerde Nyanko nog uit de lucht te pakken toen hij op Yuu afsprong en hem vervolgens op zijn hoofd begon te slaan. "Al zie ik het niet echt als een hinder. als ik ergens een tas kan vinden om hem in te doen, zal het veder toch wel goed komen?" zei hij terwijl hij weer op stond en enkele stappen dichter naar Yuu deed. "Als je wat aardiger tegen hem doet, zal hij zeker ook weer wat aardiger tegen jou doen," sprak hij terwijl hij zijn armen uithield langs Yuu's hoofd om uiteindelijk Nyanko weer op te pakken. vervolgens hield hij hem wat steviger vast en ging hij weer terug op zijn plek zitten.


hij was meteen achter Yuu aangegaan en in het midden van de vier stoelen op de vloer gaan liggen. uiteindelijk merkte dat Yuu wilde da hij op de stoel ging zitten. even keek hij hem met nog wat verbazing aan voordat hij uiteindelijk zijn voorpoten recht zette en zich met zijn achterpoten omhoog werkte. hij draaide zich om en zette zijn voorpoten tegen de stoel. hij zette zich met zijn achterpoten af en sprong zo makkelijk op de stoel. terwijl hij zijn staart inhield om niemand toch last te zijn, maakte hij een draai en ging hij uiteindelijk liggen, met hij kop op Yuu's been.



terwijl ze rustig haar manga's aan het lezen was, luisterde ze naar hoe de liedjes zich achterelkaar lieten afspelen. soms keek ze nog even uit het raam of op het scherm of ze al enkele halte's veder waren. daarna richtte ze haar aandacht weer terug op de manga's

Toen ik een flinke klap hoorde werd ik wakker. Toen de trein begon te schudden dacht ik heel even dat hij zou ontsporren maar dat gebeurde net niet. ik keek uit het raam en zag dat het al donker was maar dat er geen onweer was dus het was. het was dus onmogelijk dat het in de trein zou kunnen ingelagen hebben. toen de trein nog erger begon te schudden stond ik op het was moeilijk om te blijven staan maar ik kreeg het voor elkaar. ik pakte snel mn tas en saxefoon en rende door de coupees naar de dicht bijzeinste deur zodat ik de trein uit kon. dit zou nog eens heel gevaarlijk kunnen worden.


"je verwent hem gwn te veel" zij ik en keek weg. ik aaide mamoru over zijn hoofd. ineens kwam er een flinke klap waardoor heel de trein ging schudden en bijna ontspoorde. Ik keek even door het raam maar zag helemaal niets. "We moeten uit de trein mika nu!". Ik sprong op waardoor mamoru van me af was gegaan ik pakte mika bij zn pols en rende naar de dicht bijzijnste deur maar die wilde niet open. Ik bleef op het knopje open slaan terwijl ik probeerde na te denken



Ik schudde heen en weer en viel bijna uit de handen van mika ik zetten mn nagels in hem klem en kreeg het voor elkaar om in zijn arme te blijven toen yuu hem meesleurde


Ik wist niet wat me over kwam toen het insloeg in de trein. ik had het luikje voor het raam dicht gedaan en kon dus niet naar buiten kijken. ik propte snel al mn spullen terug in mn tas wat miet echt geweldig ging doordat de trein zo bewoog en rende naar de volgende coupee waar ik een meisje zag zitten

hij keek op toen Yuu hem opeens vertelde om de trein uit te gaan. hij merkte wel hoe de trein bijna ontspoorde, maar zolang ze nu nog op de rails waren, was er toch ook niet veel aan de hand. toch vind hij geen moment om hem dit te vertellen en trok hij hem al met zich mee. "Yuu-can, doe eens rustig. we rijden toch nog?" zei hij hem, niet echt snappen wat het probleem nu was. even keek hij terug de coupe in, "We moeten de boodschappen niet vergeten," zei hij waarbij hij Nyan even op de grond zette om terug de coupe in te gaan om de tas weer te pakken.


toen de trein bijna ontsporde, gleed hij bijna van de stoel af en kon hij zich nog net tegen houden om zich in het kussen vast te zetten. toen de trein klaar was met schudden, sprong hij toch maar van de stoel af voordat er weer iets zou gebeuren en hij echt van de stoel af zou vallen. toen Yuu plotseling begon over het uit de trein gaan, volgde hij hem terwijl hij zijn poten goed uit elkaar zette en niet meer dan 1 poot van de vloer op te tillen, zo zou hij niet zijn evenwicht verliezen als de trein weer zou gaan schudden.


ze had alles niet eens door doordat ze haar muziek in had en zich alleen maar diep p haar manga concentreerde. ook merkte ze het donkere niet eens. ze was gewoon met haar hele hoofd in haar manga

Toen ik merkte dat de deuren niet open gingen ontspoorde uit eindelijk de trein. ik viel met een klap op de grond en knalde tegen de muur


toen mika weg rende en hij nyanko op de grond had gezet rende ik hem achter na " mamoru let op die kat". toen ik mika achter na ging ging het flink mis de trein ontspoorde en ik knalde tegen een stoel "mika!" Riep ik hard om te horen of alles goed met hem ging ik kreeg mezelf over eind en liep door naar de volgende coupee om mika te gaan zoeken



Toen mika mij los liet liep wilde ik eigenlijk achter hem aan lopen tot dat yuu baka zij dat zn hond op me moest passen " aho ik kan best op mezelf passen" maar toen de trein ontspoorde vloog ik door het  haletje waardoor ik ook tegen mamoru aan botste


Ik zag het meisje zitten en de trein begon nog meer te bewegen ik rende naar haar toe en tikte haar aan " we moeten hier weg het gaat zo flink fout denk ik" op het moment dat ik dat zij ontspoorde de trein. Omdat ik nog stond vloog ik tegen het raam aan de andere kant van het meisje

toen de trein uiteindelijk ontspoorde, verloor hij zijn evenwicht en knalde hij met zijn hoofd tegen et kleine tafeltje aan dat tussen de stoelen van de 4 zits zat. even hield hij zijn hand op zijn achterhoofd terwijl hij tegen de muur aan zat, wachten tot de trein weer rustig zou worden. "Ik.. ik ben hier," zei hij wat moeilijk terwijl hij de pijn vanuit zijn achterhoofd probeerde weg te bijten.


Even haalde hij een wenkbrauw op toen Nyanko-sensei zijn baas zo uitschelden voor een idioot. "ik weet niet hoor, maar misschien moet je eventjes naar je zelf kijken," zei hij met een droge blik in zijn ogen terwijl hij zijn kop op de hoogte van Nyanko liet zakken. uiteindelijk rende hij weer weg en zuchtte hij even. "Zo baas zo dier," mopperde hij zachtjes voordat hij achter Nyanko aan liep. maar nog voor hij hem in zijn nekvel de lucht in kon tillen, zakte hij eentjes door zijn poten doordat de trein uiteindelijk ontspoorde.


ze keek op toen ze merkte hoe er iemand naar haar toe liep. maar nog voor dat ze iets kon zeggen, werd ze door de inpact van de trein, tegen de muur aan geduwd. gelukkig was ze niet aan het lopen waardoor ze niet om zou kunnen vallen. uiteindelijk zag ze hoe het andere meisje tegen het andere raam geklapt is en stond ze op. "Gaat het?" vroeg ze terwijl ze meteen haar oortjes uit haar oren trok

Ik bleef nog even zitten waardoor ik daarna het haletje weer door vloog omdat de trein tegen iets op bosten en arubt tot stilstand kwam


Ik wist door re lopen maar toen de trein met een klap stil stond vloog ik weer door de coupee. ik wist op te staan omdat de trein gelukkig stil stond en rende door naar mika "mika mika alles goed?". zij ik toen ik hem de grond zag zitten waardoor het wel duidelijk was dat hij gevallen was. ik hurkte bij hem neer en legde mn hand op zn wang zodat ik hem aan kon kijken "gaat alles wel goed?"



Ik bewoog heen en weer toen mamoru me in zn bek bij mn nek vel had en begon tegen te stribbelen "aho laat me los @#%&"#!-" toen de trein ineens met een klap stil stond was ik in een x stil


"Ja dankje alles gaat goed" zij ik aardig tegen het meisje. ik kreeg mezelf overeind en ging in een stoel zitten maar toen de trein met een klap tegen iets aan kwam vloog ik even uit de stoel maar kwam daarna weer in de stoel terecht ik wachte even tot ik zeker wist dat de trein echt stil stond en keek daarna het meisje weer aan om te kijken of alles goed met haar ging

hij keek op toen hij zag hoe de coupe zo makkelijk met Yuu gooide. "Yuu-chan!" riep hij naar hem maar doordat ze trein nog aan het bewegen was, was hij niet in staat om zo snel op te staan en naar hem toe te gaan. en zodra de trein stil stond, was Yuu eerder bij hem gekomen dan hij bij hem. even keek hij hem nog wat bezorgt aan en knikte uiteindelijk. "j-ja, ik ben in orde," zei hij, niet dat ze pijn achter op zijn hoofd weg was, maar dat zal langzaam maar zeker wel weg trekken. "Ben jij ongedeerd?" vroeg hij hem voordat hij uiteindelijk langzaam op kon staan.


toen de trein nog bewoog, was hij uitgebreid op de grond gaan liggen zodat hij niet door de coupe heen geslingerd werd, of misschien was het het gewicht van Nyanko-sensei dat hij op een plek bleef in verband met de zwaartekracht. toe hij zag hoe Yuu zo door de coupe geslingerd werd, kon hij hem zelf niet helpen omdat hij door Nyanko's gewicht niet meteen kon op staan.ij hoopte maar dat Yuu niet over hem zou struikelen sinds hij zo midden in het pad lag. toen de trein uiteindelijk weer tot stilstand gekomen was, liet hij Nyanko zo uit zijn bek vallen als een soort pay back van het feit dat hij hem eerder ook een idioot noemde en liep toen door naar Yuu en Mika om te kijken of hun nog in orde waren.


toen de trein nog voor een laatste keer bewoog, hield ze zich vast door zich flink van het tafeltje af te duwen, in het kussen van de stoelen. toen de trein uiteindelijk stil stond, nam ze diep adem waarbij ze haar lichaam even ontspande. "heeft er iemand op de nood rem gedrukt of iets?" vroeg ze zichzelf en het meisje af terwijl ze haar vragend aan keek

Ik stond op wankelde nog een beetje na maar wist weer grip te vinden ik keek even naar de deur en probeerde weer het open knopje maar het werkte niet veel en begon ik door de trein te lopen opzoek naar een uit weg


Ik hielp mika ondersteunen toen hij op stond "mer mij gaat het prima alleen wat blauwe plekken en mischien wat schaaf wonden maar verder niets" toen hij mamoru aan zag komen lopen controleerde hij even of hij niets mankeerde en aaide hij hem even "waar is nyanko" toen hij dat zij kwam nyanko net aangelopen



Toen  mamoru me uit zn bek liet vallen kwam ik gelukkig niet hard neer en liep snel achter hem aan naar mika en keek even of alles goed met hem was en knuffelde hem even terwijl hij even vals keek naar mamoru omdat hij hem zomaar had laten vallen


"Neej niet echt" gaf ik als reactie toen ik opstond en de kreuken uit mn kleding haalde "ik denk dat er onweer in de trein is ingeslagen en daardoor de trein ontspoorde en nu is de trein gestopt omdat hij een botsing met iets maakte." ze stopte even met praten en keeke even om zich heen op zoek naar haar tas en koffer "maar het is maar een teorie dus dat zouden we eerst uit moeten zoeken maar het slimste is om eerst de trein uit te gaan"

"mischien moeten we dan ergenst een ehbo vinden of iets," zei hij op dat Yuu vertelde hoe hij wat blauwe plekken en misschien een schafwond had. "Je bloed toch niet he?" vroeg hij terwijl hij al een stuk van zijn blouse vast nam om het eventueel af te scheuren om het te kunnen gebruiken als verband. maar werd gestopt toen Nyanko op hem af liep. hij keek hem aan en tilde hem meteen op om te kijken of hij ongedeerd was. "Nog altijd even zacht," zei hij waarbij hij zijn hoofd verborg in zijn vacht, al was dit meer een manier om te laten zien dat hij blij was dat Nyanko niks mankeerde en hiermee gewoon nog de oude was.


rustig was hij naast Yuu gaan staan en bestudeerde hem even om zijn verwondingen te ontdekken. vervolgens likte hij eventjes over de blauwe plekken zie hij zo kon berijken op de hoop dat het zijn eventuele pijn zou kunnen verlichten.


"ingeslagen onweer? ontsporen en ergenst tegen op knallen..?" vroeg ze waarbij ze langzaam al wat begon te trillen. "zeg me niet.. zitten we in de eerste aflevering van.. van.. Devil Survivor.. the animation?" vroeg ze. "Maardaar ontsporde alleen een metro, veder gebeurde er niks." meteen sprong ze op waarbij ze haar moiel met bijde handen omhoog hield, "Maar dan kan ik Hibiki en Daichi ontmoeten." meteen kreg ze een vasberade blik in haar ogen, "die jongens moet ik samen op de foto krijgen!"

Na een tijdje zoeken vond ik uiteindelijk een nood uotgang die wel open ging atans een stukje ik zocht in de coupe waar ik naast stond naar iets waar ik de deur mee open kon vrikken uit ui einndelijk had ik een los stuk metaal gevonden dat ik na even buigen en moeite doen eindelijk los kreeg wn ik liep terug naar de deur en vrikte de deur verder open kon doen en ik naar buiten kon


Ik kalmeerde mika een beetje " het gaat goed met me ik denk niet dat ik echt bloed of iets" op het moment dat ik dat zij pakte mika de kat op en begon met zn gezicht in de kat de vrijven "je verwend die kat te veel" zij ik geiriteerd tot ik ineens gelik voelde aan mn been en keek naar beneden toen ik zag dat het mamoru was en zakte door me benen en aaide hem "het gaat goed met me" zij ik wat kalmeren "heb jij je geen pijn gedaan?" nog een keer bekeek ik mamoru om te kijken of het met hem ging



Toen ik opgepakt werd door mika werd ik blij dat er niet met hem aan de hand was"gelukkig gaat het goed met je" natuurlijk kon hij me niet verstaan maar dat maakte me niet uit toen hij zn gezicht in mn vacht verborg wist ik dat hij was dat ik er was


"Devil wat?" ik dacht even na en vondt tegluker tijd mn koffer "ik denk niet dat het geval is en we zitten in een trein en niet in een metro maar als we ze zien mag je mischien wel een foto van ze maken" zij ik met een glimlach ik had nanelijk geen idee waar ze het over had het was teminste iets op tv aangezien ze het over een aflevering had "laten we gaan" en ik begon alvast te lopen

Toen hij Yuu wat hoorde klagen, keek hij over Nyanko-sensei heen naar hem. Hij zweeg even tot er uiteindelijk een kleine grinnik uit zijn mond glipte. "ik zei toch, hij is slimmer dan je denkt? Hij verwend zich zelf," zei hij, al wist hij precies waar hij het over had. Uiteindelijk zette hij de brede kat weer neer en stnd hij op. "Wat doen we nu?" Vroeg hij voordat hij naar zijn broekzak greep maar zodra hij de stukjes metaan voelde, realizeerde hij het al. "Mijn mobiel is stuk, ik kan de andere niet bereiken," zei hij zachtjes. Hoe kon hij nou weer zo stom zijn om op zijn mobiel te landen?


Even duwde hij zijn kop pichtjes in Yuu zijn hand toen h hem begon te aaien. Toen hij hem vroeg of hij niks had, keek hij even omlaag naar zijn poten en keek Yuu uiteindelijk weer aan en schudde vervolgens zijn kop een beetje. Wel voelde hij zichtjes iets in zijn nek, maar dat was niet iets waar hij zich erge zorgen over moest maken


"laten we gaan?" Herhaalde ze haar en wierp nog even eenbliknaar buiten. "Waar zíjn we uberhaupt?" Even keek ze weer op haar mobiel, "misschien dat ik een kaart kan vi... Ik.. Heb geen bereik.." Merkte ze uiteindelijk en stak toen haar telefoon weer weg. "Geen i ternet en geen bereik. Wat móet je er mee.." ,eteen nam ze het weer terug en glinsterde haar ogen eventjes, "het staat altijd nog vol met afleveringen en plaatjes!"

Ik was buiten een beetje aan het rond zoeken alleen was er niet veel te zoeken aan gezien het pikke donker was en nergens licht was


"Mijne ben ik vergeten" zij hij als andwoord op de opmerking over mika zijn telephone. "We kunnen beter een weg naar buiten zoeken" ik knielde naast mamoru neer " kun jij voor ons een weg naar buiten vinden?"


Ik werd op de grond gezet en luisterde mee met de mensen en begon een beetje door de coupee te lopen tot ik ineens stemmen uit een andere coupe hoorden(aamgezien katten 7x beter kunnen horen) en begon die kant op te rennen tot ik 2 meisjes zag staan" bakaa's wat staan jullie hier we moeten de trein uit"


"Je zal je in iedergeval niet vervelen" zij ik met een glimlach als andwoord dat ze nog genoeg plaatjes en afleveringen er op had staan "zorg dat je er niet te veel naar kijkt anders is zo je telephone leeg en heb je er niets aan als je wel berijk hebt" zij ze niet gemeen bedoeld alleen als hulp toen er ineens een kat aan kwam lopen miaaw miaauw miaauw was alles wat het zij "uhm wat doe jij hier" zij ze en bleef een beetje op afstand aangezien ze niet zo heel erg van dieren hield

Mamoru knikte toen Yuu hem vroeg om een weg naar buiten te vinden. Even rook hij met zijn neus over de vloer. Niet om een geur te traceren, maar om de vrisse lucht te vinden. Uiteindelijk begin hij zichzelf toen een weg naar buiten te klimmen.


"Hoe kan je je telefoon nou vergeten?" Zuchtte Mika zachtjes voordat hij merkte dat Nyan een kant op liep. "Nyan~ ga biet te ver weg," riep hij hem nog even na terwijl hij toe keek hoe het kleine witte staartje langzaam uit het zich ging.


"Maar dan verveel ik me," mopperde Emina zachtjes terwijl ze haar telefoon weg deed. Toen ze het gemauw van een kat hoorde, draaide ze om. "Omg!! Die is zo ontzettend schattig!!" Rende ze meteen op de kat af en trok hem tegen zich aan. "Hij is zo dik, ik zou hem bijna als n hoofdkussen willen gebruiken!" Riep ze enthousiast voordat ze haar gezicht in de vacht van de kat begroef. "Oh, wacht effe," zei ze en nam haar telefoon en maakte snel een foto. "Done!" Zei ze, voordat ze haar gezicht weer in zijn vacht begroef

Ik was buiten een beetje aan het rond zoeken alleen was er niet veel te zoeken aan gezien het pikke donker was en nergens licht was


"uhm ik had geen zin om hem mee te nemen eerlijk gezegd" gaf hij oprecht antwoord toen hij Mamoru naar buiten volgde "hij heeft volgends mij een weg naar buiten gevonden" ik trok Mika mee naar Mamoru waar we naar buiten klauterden en eindelijk de frisse lucht konden ruiken 'fijn die frisse lucht vindt je ook niet Mika" zij ik terwijl mij haar lichtjes door de wind waaide en ik mn hoofd draaide om Mika aan te kunnen kijken


"Dik?! ik ben niet dik aho jij bent dik en laat me los" ik begin tegen te stribbelen terwijl ze me vast had "ik een hoofd kussen?! ben je gek bakaaa jij word straks nog een kussen waneer ik je plet!" uit eindelijk kwam ik los en rende weg ik volgde de geur van Mamoru en vond mijn weg naar buiten 'eindelijk rust al die baka's ook!"


toen ik zag dat Emina de kat aan het knuffelen was ging ik op afstand een weg naar buiten zoeken maar toen de kat begon te mauwen en uit eindelijk weg liep kwam er in me op de de kat van een baasje moest zijn dus konden we hem beter volgend voor als iemand onze hulp bij voor beeld nodig had. ik kon me ook al voor stellen dat Emina de kat graag zou volgen aangezien ze houd van schattige dingen dat was wel over duidelijk "laten we de kat volgen misschien komen dan uit bij zijn baasje? " zij ik als voorstel

toen ze allemaal weer buiten aangekomen waren, deed hij zijn neus hoog de lucht in en snoof hij de frisse lucht op. even kwispelde hij vrolijk en blafte hij eens tot hij merkte hoe Nyanko er niet eens meer was. meteen was hij bereid om weer terug de trein in te springen om hem te gaan zoeken. maaral snel zag hij hoe de dikke kat zijn weg naar buiten wurmde. even zuchtte hij van opluchting. nie perse over dat Nyanko terug was, maar meer over het feit dat zijn baas hem nu niet zou opdragen om hem te gaan zoeken.


hij zuchtte eventjes, "al heb je geen zin om je telefoon mee te nemen.." begon hij voordat hij zijn wijsvinger omhoog hield, "het is altijd slim om iets mee te nemen waarin je contact op kan zoeken in situaties als dit," zei hij, alsof hij hem een levens les aan het leren was. toen hij klaar was met zijn speech merkte hij Nyanko ook al op. hij had niet eens gemerkt dat hij weg was. eventjes tilde hij hem op en hield hij hem in zijn armen. "hey kleintje, gelukkig ben je nog heel~" zei hij, sarcastisch met het woord 'kleinje.'


ze knikte toen Mizu voorstelde om dezelfde weg naar buiten te nemen als de kat. sinds de kat ook niet makkelijk door kleine gaatjes kon kruipen, en dus grotere gaten moest nemen, was ze er wel van over tuigt dat ze de zelfde weg konden nemen. toen ze eenmaal buiten de trein kwam, snapte ze even naar wat lucht, alsof ze voor een uur onderwater gezeten heeft. "Land!" riep ze toen zonder de 2 jongens gezien te hebben