Het leven van Drake Cula

verder?

ja

Drake's aandacht was totaal gevestigd op het groepje vampieren dat zich net de bar was binnengegaan,
zijn aandacht was zo immens, dat hij Rachel nog neit eens gemerkt heeft.
Na vijf minuten zijn naam geroepen te hebben, krijgt Rachel eindelijk zijn aandacht.
"Drake, is er iets..?" vraagt Rachel, en ze zet een schattige, maar toch bezorgde blik op.
Drake schudt zijn hoofd, "Nee, helemaal niet! Wil je iets?"
"Hmhm," murmelt Rachel terwijl ze haar hoofd ook schudt "ik wil niets. Iedereen is aan het dansen, kom je mee?"
Drake kijkt nog heel eventjes naar achter en merkt op dat Brook er nog staat, terwijl Audrey en James verdwenen zijn.
Dan kijkt hij terug naar Rachel, "Jah, ik kom wel mee."
Drake denkt er niet meteen aan, maar dit is misschien de domste beslissing van zijn avond.
Hetzelfde moment dat Drake en Rachel zich in de dansende menigte drukken, verliezen ze elkaar.
Drake ziet haar helemaal niet meer, en Rachel, ie al actief meedanst met de groep, merkt niet eens dat hij weg is.
Maar in de verte zijn James, en Brook is hem ondertussen al gevolgd.
Nerveus drukt Drake zich weer uit de menigte om hen in de gaten te houden.
Hij ziet zichzelf verantwoordelijk over Rachel, en hij moet ervoor zorgen dat ze die nacht ook overleeft, zonder een vampier te worden.

spannend

ik schrijf dit weekend wsl wel verder C:

oke

En nog geen minuut later voelt Drake een enge aandrag binnenin zich.
Dat betekent dat buiten de bar iets gebeurd.
Ongedudlig zoekt hij alles af: maar nergens zijn de vampieren of Rachel te bekennen.
Drake rent het gebouw uit, naar waar het gevoel vandaan komt.
Maar eenmaal buiten is het te laat; James heeft zijn schaduwkant al laten zien, en Rachel zit ineengedoken op de grond.
Net op het moment dat Brook dan wil aanvallen, gaat Drake voor Rachel staan voor bescherming.
Brook wordt tegengehouden door een rare kracht, wat duidelijk van Drake komt.
Zijn ogen krijgen een lichte witte gloed, en James laat zich weer in zijn normale vorm zien.
De twee vampieren gaan weg, Drake's kracht, als afstammeling van Dracula, is te groot voor hen.
Terwijl hij Rachel weer helpt op te staan, vergeet ze rustig wat ze net gezien had.
Alleen het laatste blijft ze nog herinneren. "Drake...." zegt ze stil, en nog wat zwakjes.
"Rustig maar..." zegt Drake kalmerend, en houdt haar dicht bij hem.
Rachel glimlacht, zijn warme tedere stem en het feit dat ze zo dicht bij hem is maken haar rustig.
Alleen vraagt ze zich af waarom hij zo koud aanvoelt...
Waarschijnlijk is het iets met vampieren, aan haar voorval denkend, maar Rachel gelooft zoiets niet meteen.
Ze zou het hem de volgende dag vragen, na een frisse slaap, opdat ze dit moment niet zou verstoren.

stoer en cute :p

cuwl verhaal n_n
dat lange stuk heb ik in één adem doorgelezen xD

dit is eigenlijk wel te lang geleden xd