For The Team Inazuma

Hij keek de vrouw evem raar aam ook al maakte hibiki hun weis voordat hij weg ging dat ze goed voor hun zou zij maar eigenlijk mocht hij haar niet. Hij keek even op naar de blijheid buiten de bus en Mamoru die best blij terug kwam om te zeggen dat zijn zusje mee ging "ah Mamoru wat leuk dat ze mee gaat" nu hij het eindelijk begreep vondt hij het wel leuk dat ze mee ging

Door even goed na te denken zou ze best een aanwinst zijn voor het team en zijn eigen zusje 

Hij keek even naar Asuka en knikte "en die nieuwe trainer vertrouw ik ook niet helemaal" hij keek even nadenkend over wie ze presies kon zijn aangezien ze alleen maar haar naam had gegeven "Hitomiko.." De rest van haar naam was hij al weer vergeten 

Ze keek Yuki aan toen ze door had dat ze iets te veel druk op haar hadden gelecht maar uit eindelijk was ze gelukkig blij "Yuki-chan is het niet fijner om toch eerst zelf met je moeder te praten?" Aan gezien een appje sturen niet echt aardig over kwam wie weet hoelang ze weg bleven en ook zij zelf zou afscheid willen nemen van haar vader...

Hij knuffelde Yuki blij terug als of hij een blije puppie was toen hij koneko hoorde praten "hmm mischien heb je gelijk ik zou ook wel even willen zeggen dat ik weg ben en eigenlijk ook wat spullen mee willen nemen" zij hij ineens als of ie heel slim was 

Hij knikte heel meestemmend met Kazuya mee over de nieuwe trainer maar verder bestede hij er niet veel aandacht aan

Yukikp keek koneko aan terwijl ze masa nog in de houdgreep had. Niet dat ze sterk genoeg was.om hem.zo te houden als hij zich los ging wurgen ofzo. ze knikte, "ik denk niet dat we meteen weg gaan nu, niemand is echt vokrbereid. Natuurlijk zal ik het mama nog zelf vertellen. Maar je weet hoe MamoNii kan zijn als hij iets wilt," zei ze ej grinnikte op het einde, "niet dat ik het erg vind natuurlijk. ik ga graag mee, zelfs als dat in houd dat ik niks kan doen behalve het onderhouden van de bus."

ze knikte naar Yuki wn stapte in de bus de ze naar huis zouden brengen

uiteindelijk waren ze in de bus naar het school terrein gereden, of wat er nog van over was.. nadat ze tehoren kregen dat ze de volgende dag pas weg gingen knikte Mamoru en draaide hij zich om naar het team, "goed! laten we hier morgen verzamelen, om 6u wil ik hier iedereens gezichten zien!" zei hij met een big smile en zweeg even. wachtent op iedereens reactie, maar eigenlijk, nog voor hij een reactie kreeg, draaide hij zich al weer om en stak zijn vuist in de lucht. "kamperen~~!!"  juichte hij



Stilletjes luisterde hij naar wat Mamoru vertelde. 6u hier staan? als hij serieus was.. niet dat hij er problemen mee had, hoe eerder, hoe beter.. in deze situatie dan. zolang hij Yuuka nog even gedag kon zeggen, of dat de volgende dag of die zelfde avond zou zijn, maakte hem niet veel uit. Zonder veel emotie op zijn gezicht, keek hij om naar Masato, "ik ga zo nog even naar het ziekenhuis, ga mee als je wilt, maar blijf niet te lang lol trappen," zei hij, als Mamoru echt serieus was over het om 6u 's ochtend op school verzamelen.. .. 



"6-6-6-6-6-6-6-6uur in de ochtend?!" herhaalde ze haar broer geschokeerd. met 6u opstaan, had ze geen problemen, maar om 6u eigenlijk al op school te staan..?! ze zou zich geheid verslapen en van alles vergeten. .. "k wilde nog een balletje slaan met Server voordat we vertrokken," jammerde ze zachtjes maar het besluit van haar broer stond vast.. .. ze zuchtte diep en luisterde naar wat Shuuya tegen zin neefje zei. meteen begon ze wat te grinnikten, "vergeet je je tandenborstel niet mee te nemen~~?" begon ze hem weer wat te plagen.

Hij liep richting huis om spullen te gaan pakken en gedag te zeggen tegen zijn ouders
 

Ze keek nog even naar Mamoru die zij dat ze 6 uur hier al moesten staan. Helaas kon ze daar door niet al te lang bij haar vader blijven vanavond wat haar best teleurstelden. De enige optie was zo snel mogelijk bij haar pa te zijn "tot morgen jongens" riep ze meteen en keek even naar yuki "als je hulp nodig heb met pakken kun je me altijd bereiken" zij ze met een glimlachje zij zelf was pas verhuist dus het meeste van haar spullen zaten nog in een koffer dus lang over inpakken zou ze niet doen "waarop ze nog even zwaaide en al richting het ziekenhuis liep


 Eigenlijk was hij vrij serieusbals hij in het ziekenhuis bij yuuka was en hij zou haar graag nog even willen zien dus knikte hij naar Shuuya als teken dat hij mee ging en liep alvast richting hem. Toen hij even omkeek naar Yuki "vergeet jij al je spullen niet" zij hij omdat ze wist dat ze soms wat vergeet achtig kon zijn "

ze keek om naar Neko toen ze haar vertelde dat ze haar on bellen als ze hulp nodig had met het inpakken. ze glimlachte, "dank je wel! maar geen zorgen, ik ben niet zoals Masa dat ik mijn tandenborste vergeet~" zei ze, als een antwoord op Neko dat ze ich niet ongerust hoefde te maen, en een andwoord naar Masa over dat hij beter zelf kon opletten of hij zelf wel al zijn spulletjes mee nam.

Ze glimlachte nog even naar yukiko en ging richting het ziekenhuis ze vond het stiekem verschrikkelijk om te gaan omdat ze haar vader dan niet meer kon zien maar bellen zouden ze zeker doen voor zover haar vader haar te woord zou kunnen staan. Ze liep het zieken huis en en ging naar de kamer van haar vader even haalde ze een diepe zucht en liep zijn kamer binnen en ging naast zijn bed zitten "hey papa ik ga met het voetbal team reizen voor een tijdje hopelijk gaat het goed met je" haar vader opende langzaam zijn ogen en legde zijn hand op die van haar "dat is geweldig meisje heel veel plezier en niet vergeten te lachen ik zal er altijd voor je zijn" zij hij met Een Schore stem even liep er een traan langs haar wang en knuffelde ze haar vader "ga lekker naar huis inpakken leifje je kan je tijd goed gebruiken ik zie je zeker nog wel terug" hij glimlachte naar haar wat het voor haar alleen maar moeilijk maakte om te gaan. Na nog een tijdje gepraat te hebben moest ze gaan omdat het bezoek uur voorbij was ze knuffelde haar vader nog stevig en verliet daarna met groot verdriet het ziekenhuis

de volgende dag stond hij om 6u al bij de poort van de school. Hij zette zijn zware sporttas neer op de grond en keek rond of er al andere aangekomen waren. blijkbaar waren zij de eerste, al hoewel de teambus al klaar stond.


De volgende dag liep hij rustig naar de school, met zijn sport tas die hij in een hand over zijn schouder droeg. zijn andere hand hield hij in zijn broekzak en tussen zijn lippen knabbelde hij op wat toast die hij net niet op tijd op hat kunnen eten. 



Yukiko was samen met Mamoru als een van de eerste aangekomen. Ze plofte haar tas naast die van hem, al was het een tas van het tennis team waar ze officheel nog bij zit. "Waarom vertrokken we ookal weer zo vroeg?" vroeg ze haar broer terwijl ze nog even stilletjes gaapte

nadat hij zich de volgende dag had klaar gemaakt liep hij rustig naar de bus onderweg was hij Koneko tegen gekomen en z liepen samen rustig verder 

na de zware nacht bij haar vader in het ziekenhuis had ze maar een uurtje geslapen de volgende ochten propte snel wat in een koffer die gelukkig al half klaar stond. terwijl ze zag dat ze bijna te laat uit huis vertrokken was rende ze met haarkoffer naar buiten deed snel de deur op slot en terwijl ze vervolgens de hoek om rende kwam ze kazemaru tegen waarmee ze vervolgens naar de bus liep. toen ze er bijna was zach ze Yukiko staan en rende naar haar toe om haar te knuffelen "Yukiko! heb je lekker geslapen en was alles nog gelukt met in pakken? 

hij sleepte zichzelf een beetje achter Shuuya aangezien hij gister was vergeten in te pakken moest hij dat vanmorgen nog doen maar daardoor had hij niet de tijd gehad om te ontbijten. ineens zag hij dat Shuuya op toost aan het knabbelen was "shuuyaaa~ ik mag vast we een stukje toost?" zij hij met lieve puppie oogjes