Risk to Take

Uiteindelijk kwam hij aan bij de stallen waar maar enkele paarden van enkele ridders op stal mochten staan. Akira zag hij al bezig met het afzadelen van Balistro. Toen zijn paard hem ook opmerkte, keek hij even weg van hem waardoor Akira hem uiteindelijk ook opgemerkt had. De ridder liep op zijn paard en de schildknaap af en keek de jongen wat verdacht aan. "Ik heb gehoord dat je de rozentuin betreden heb met Balistro," zei hij. De jongen keek hem wat schuw aan, "ik wilde Balistro een gunst doen door hem de rozentuin te laten zien," zei hij. Daisuke keek hem nog met een emotieloze blik aan, "je weet dat hij niet veel om zulk soort dingen geeft," zei hij voordat hij het grote, lange grijze doek van het paard af deed. "Sorry, ik zal volgende keer beter na denken," zei Akira zachtjes terwijl hij nog met het zware zadel in zijn handen stond. Daisuke keek hem nog even aan, "je weet hoe erg de rozentuin gelieft is door de prinses." De schildknaap keek op, "heeft u haar ook gezien? Het was niet lang maar ik heb haar eindelijk eens gesproken! Ze is echt beeldschoon zoals de geruchten zeggen!" Begon hij weer enthousiast voordat hij even zijn gezicht in de bruine vacht van Balistro verborg, "ik hoop dat ik haar snel weer zie." Daisuke tikte hem even op zijn hoofd waardoor de jongen hem aan keek, "dagdromer, er moet nieuw voer gehaald worden van naast de stallen," zei hij. Akira zette zich meteen af van Balistro, "i-ik ben al onderweg," zei hij voordat hij langs de stallen weg liep. Balistro keek hem nog even na voordat hij even brieste. Daisuke keek hem met een kleine grinnik aan, "je bent wel lekker zacht," haalde hij een schouder op

Terwijl hij langs de stallen liep om voer te halen om Balistro's voerbak te vullen, zag hij in de verte de rode panda op de regenton zitten. Hij grinnikte even, als de panda hier zou zijn, zou de prinses ook wel in de buurt zijn. "Hé kleintje," noemde hij het diertje toen hij bij hem aan kwam, "ik wist niet dat paardenvoer je lievelings korstje was," plaagde hij hem even voordat hij uit de grote stoffe zak wat paardebrokken uitschepte met de grote schep die er nog in gestoken zat

Hij liep toen net de volle schep terug naar de stal van Balistro en leegde de schep in de voederbak. Terwijl Daisuke het paard bog even afborstelde, liep Akira weer langs alle stallen naar de zijkand met het eten. Toen hij zach dat de panda er nog zat, grinnikte hij even terwijl hij de schep weer weg stak. Hij draaide zch weer op en keek het dier met een grote glinlach aan, "wil je de paarden van dichtbij zien?" Vroeg hij toen

Hij glimlachte toen et diertje op zijn schouder sprong en wachtte nog even tot hij goed op zijn schouder zat, zodat hij er niet omlaag zou vallen als hij begon te lopen. Uiteindelijk begon hij weer te lopen en liep langs de stallen terug naar de stal van Balistro. Naast Balistro waren er ook nog enkele andere paarden, maar de meeste daar van stonden al in de stal en keken over de deurtjes naar hun. Uiteindelijk kwamen ze aan bij Daisuke en Balistro. Daisuke keek hem aan, "waarom duurde het z-" begon hij tot hij de panda op zijn schouder zag, "zeg me niet dat het waar is wat ik nu denk," zei hij. Akira keek hem verward aan, "ligt eraan wat je denkt"

"Je gaat me niet vertellen dat je dacht dat het een verdwaalde panda was ofzo iets," gaf Daisuke antwoord op zijn vraag, "en dat je het mee naar huis wilde nemen." Akira keek hem nog wat verward aan, "natuurlijk weet ik dat dit het huisdier van de prinses is," begon hij toen te grinnikten, niet door wat Daisuke dacht, maar doordat hij dát huisdier van de prinses op zijn schouder had. "Ik wilde hem gewoon meer van de stallen laten zien." Daisuke haalde een wenk brauw op, "net zoals je Balistro de tuinen wilde laten zien?" Akira knikte, "maar hier is erg geen verbod op een panda," zeo hij toen met een big smile. Daisuke zuchtte nog even, "als hij telang weg is zal de prinses hem wel gaan zoeken denk ik," zei Daisuke nog voordat hij het paard de stal in leidde. "Denk je dat echt?!" Riep Akira toen meteen opgewonden. Daisuke keek hem in zijn ooghoeken aan, "zolang je maar zorgt dat die panda me niet stoort," mopperde hij zachtjes

Terwijl de 2 van hun nog wat zaten te  kibbelen sprong de panda van Akira's schouder af en op Balistro's rug. Al was Daisuke hem nog bij zijn hoofdstel vast trok Balistro aan zijn arm door achter om te kijken. Hij keek de panda wat geïrriteerd aan maar voordat hij iets kon doen, trok Daisuke zijn hoofd weer terug. Hij brieste even voordat hij wat verslagen naar het verse hooi op de bodem van zijn stal keek

Hij grinnikte even toen hij zag hoe de panda over de rug van Balistro rende en uiteindelijk in het stro belande door van de rand van de stal te springen. "Hij zit wel vol energie," grinnikte hij. Balistro keek even omlaag naar het diertje en schraapte even met zijn hoef over het stro en uiteindelijk over de harde grond, wat was eigenlijk bedoelt als een waarschuwing dat hij moest opletten en niet in de weg moest rollen waardoor Balistro miss op hem zou kunnen staan. Daisuke keek van Akira naar de panda die in het stro aan het rollen was, gelukkig was het stro en de vacht van de panda niet vies waardoor hij gelukkig niet een van de twee zou moeten vervangen op schoonmaken. "K hoop maar dat hij niet de hele stal op stelten zet," zei hij alleen op Akira's laatste reactie

daisuke keek om toen hij de stem van de prinses hoorde en keek haar met de zelfde emotielose blik aan als die hij de hele tijd al had. "Om eerlijk te zijn-" begon hij tot Akira door hem heen begon te praten, "goede avond uwe hoogheid! die is met mij mee gelopen vanaf de regenton. Ik denk dat hij wat lol wilde maken en ik wolde hem eens een blik dichter bij de paarden geven," begon hij weer snel te ratelen voordat hij naar de panda op de bovenste plank van de stal wees, "al denk ik wel dat hij nog meer wilt zien of doen," zei hij toen. Daisuke keek hem even aan en trok een wenkbrauw op voordat hij hem een kleine, plagende en toch zachte klap met zijn hand op de jongen's achterhoofd gaf, "probeer eens wat rustiger te praten." De schildknaap ging even met zijn hand over zijn achterhoofd en keek de prinses wat vernederend aan, "h-het spijt me, uwe hoogheid," zei hij toen zacht

Even fleurde hij weer helemaal op toen de prinses naar zijn naam vroeg, "Akira, uwe hoogheid. Shunichi Akira!" Stelde hij zich met een buiging voor, "ik heb veel over u gehoord! Ik vind het geweldig om u eindelijk eens zelf te mogen ontmoeten," begon hij weer, "onze eerste ontmoeting ging niet al te best, maar ik ben blij dat ik als nog de kans krijg om mezelf voor te stellen."

hij keek haar verbaast aan toen ze hem plots vroeg hij de schildknaap van Daisuke geworden was. even verdween zijn glimlach toen hij even naar het stenen pad buiten de stal keek. maar al snel keek hij haar weer glimlachend aan, al was het moeilijker voor hem om zijn normale enthousiaste big smile op te zetten. "ach, wat zal ik zeggen. Je went je er aan, daarbij, zo erg is hij ook niet, hij kan wel eens zijn goede momenten hebben," antwoordde hij op een andere vraag dan die de prinses hem eigenlijk gesteld had.


toen de prinses hem een zuurpruim had genoemd, wilde hij nog wat zeggen maar voordat hij de kans kreeg gaf Akira al antwoord op een vraag die de prinses niet gesteld had. terwijl Balistro achter hem nog wat zat te hinniken en te met zijn hoofd te knikken door hoe de prinses de ridder genoemd had, keek Daisuke nog even in zijn ooghoeken stilletjes naar Akira en nog voordat de prinses op hem kon reageren keek hij haar alweer aan, "moet u toevallig niet terug naar het kasteel? de zon begint al onder te gaan," zei hij met een waarschuwende blik waardoor hij hoopte dat ze niet bij Akira zou door vragen

"in het kasteel zal u nog minder risico lopen, beter zo veel mogelijk het gevaar voor zijn voordat er echt iets gebeurd. Anders zou de sterke, zilveren ridder al weer buiten de muur zijn en zou hij niet in staat zijn om de mooie, eigenwijze prinses te helpen en haar te redden van de grote, boze wolf," zei hij alsof alles een sprookje was, de prinses nam al zijn andere waarschuwinningen ook niet serieus dus nam hij de moeite niet om nog serieus over proberen te komen

"Daarom waarschuw ik u om terug te gaan naar het kasteel," zei hij met een licht zuchte dat ze het nog niet begreep. "U gaat me toch niet vertellen dat u de weg in uw eigen thuin vergeten bent? Of dat u bang bent om alleen in het donker terug te lopen?" Zei hij wat meer uitdagend