voor altijd samen

ik liep met Jushiro mee terug het ziekenhuis in


ik knikte als antwoord op Usagi

ik liep met de andere weer naar buiten


ik liep met de andere mee


ik liep met Goldy op mn nek naast Daichi mee


ik liep naast Usagi mee


ik liep aan de andere kant van Usagi mee

Ik liep met de andere mee


ik liep achter de groep

en nu?

ik heb niet echt zin om van die inspiloze reacties neer te zetten

Weet ik veel..
K laat len dan zo wel komen xd
(Wel even zonder banner.. die nieuwe banner gebruik ik pas na dat incident met dim sun)

oké (:

even inkomst bedenken

oké (:

]
Ik liep met de andere mee


ik liep achter de groep tot ik iemand op merkte die achter ons liep,
Soms keek ik dus even achter me of hij ons nogsteeds volgde

Len
Ik liep in zo'n lange jas, capuchon over mn hoofd, handen in mn jaszakken en mn ogen die je door die capuchon niet kon zien, achter het groepje aan

Ik kreeg het nare gevoel dat we achtervolgd werden en keek even om, toen ik niemand zag bleef ik nog even rond kijken en stil staan.


Toen ik mijn vader zo rond zag kijken, liep ik met een frons naar hem toe. ´Wat is er, vader?´ vroeg ik. Even schrok ik toen hij me vertelde dat we achtervolgd werden en keek wat achterdochtig rond me. ´Maar ik zie helemaal niemand.´ zei ik vervolgens, waarop mijn vader zei dat onze achtervolger zich verscholen kon hebben.


Ik merkte wat Daichi deed en keek even een beetje vreemd naar hem, daarna keek ik nog vreemder doordat ik zag wat Jushiro en Nicole deden. ´Wat is hier aan de hand?´ vroeg ik.

Ik merkte ook wel dat er iets aan de hand was


Ik keek usagi aan
"Er dwalen hier spoken rond" probeerde ik haar expres bang te maken (zo'n broer-zus moment altijd al gewild xd)

Len
Ik stond achter een boom even toe te kijken en zodra iedereen weer vooruit zou kijken liepik zelf weer veder
Vooral ging mn aandacht naar nicole, wie weet hoe ze nu is na mn vertrek die keer
Ook schonk ikvooral mn aandacht aan de onbekende 2

Door de woorden van mijn vader begon ik een beetje angstig te worden en ging wat dichter bij hem staan voor een meer veilig gevoel, wat angstig keek ik rond me. Raikou was meteen gepitst en liep grommend en onrustig rond. Lugia was via de lucht al rond aan het speuren naar onze achtervolger.


Met een frons keek ik naar Nicole toen ze dichter bij me kwam staan voor meer veiligheid en deed m´n arm om haar heen. ´Rustig maar, ik bescherm je wel.´ zei ik zacht en keek even naar Raikou. Zijn gedrag duidde er helemaal op dat er iets in de buurt was.


Verstoord keek ik naar Daichi toen hij dat zei. ´Ja, haha Daichi. Daar geloof ik dus echt niet in.´ zei ik.

Omg, als len nog niet mag praten kan hij er niet eens voor zorgen dat hij weer mee gaat reizen


Ik merkte ook wel dat er iets aan de hand was


"Vroeger anders nog wel" grinnikte ik met een big smile (als je dat teminste goed vind xd)

Len
Ik keek even arzelend weg toen ik nicole zo zag
miss moest ikme maar meteen laten zien

doe wat je niet laten kunt x3
ik pas me wel aan ;p

maar hij kan toch een andere stem opzetten?


Achterdochtig zocht ik rond en snuffelde overal rond, terwijl ik rond snuffelde kwam ik heel dicht bij Len en gromde even.

Len
Ik schrok eerst even van Raikou maar probeerde de schrik zover mogelijk te verbergen en gewoon zo normaal mogelijk te lijken
Toen hij eenmaal voor mij stond hield ik mnvinger even tegen mn mond aan (weet je wel)
Ondertussen liet ik hem even aan mn hand ruiken en gaf hem daarna even een aai over zn kop

Ik rook aan Len z´n hand toen hij die uitstak en herkende de geur. Verwonderd keek ik op naar hem en zag toen het gebaar, waar ik niet erg veel van snapte... maar hij zou z´n redenen wel hebben. Ik knikte begrijpend en knipoogde even glimlachend.


Toen ik zag dat Raikou daar bleef staan, liep ik naar hem toe. ´Raikou. Wie is daar?´ vroeg ik en zag toen een mysterieuze figuur staan. Met samen geknepen ogen keek ik naar hem. Hij moest onze achtervolger wel zijn. ´Waarom volg jij ons?´ vroeg ik.

Len
Ik keek op toen ik Nicole hoorde en had gigantische moeite om haar niet te omhelzen (voor hem is het zo'n 2 jaar later ofzo xd)
en het enigste dat ik deed wat zwijgend weg kijken

Ik keek even van de één naar de ander en liep vervolgens terug naar de rest.


Ik deed een stap dichter naar hem toe toen hij van me weg keek en had een boze uitdrukking op m´n gezicht. ´Beantwoord mijn vraag als ik er één stel!´ zei ik geërgerd.

Len
ik zuchtte even
"ik ben een speurder (weet niet hoe je het anders kan noemen,) ik zoek oude, verloren, mysterieuze pokemon verhalen, waar van niemand het einde weet. met doel om het einde te vinden" zei ik snel en probeerde ondertussen een andere stem op te zetten
"jullie leken me reizigers en aan die Lugia & Raikou te zien. dacht ik of jullie miss wat wisten. daarom wil ik jullie vragen of ik een tijdje mee zou mogen reizen?"

Ik bekeek de mysterieuze figuur even van top tot teen en knikte vervolgens. ´Ik vind het goed, maar dan moet je ook goedkeuring krijgen van de rest van de groep.´ zei ik.


Ik keek naar wat Nicole aan het doen was en toen ik de vraag van de mysterieuze figuur hoorde, knikte ik. ´Ik vind het niet erg. Laat hem maar mee reizen.´ zei ik.


Een glimlach verscheen op m´n gezicht. ´No problemo!´ zei ik.

"ik vind het ook wel kunnen"


"uhu"

Len
ik keek ze aan en glimlachte even als een soort 'dank je'

´Oké, je kan mee.´ zei ik en draaide me om, waarna ik terug naar mijn vader liep en toen weer om keek naar de mysterieuze figuur.


Ik keek naar Nicole toen ze dichter naar me toe kwam en keek vervolgens naar de rest van de groep. ´Laten we verder gaan.´ zei ik en begon weer door te lopen. Nicole liep langs me mee.


Ik knikte glimlachend op wat Jushiro zei en kwam ook weer in beweging.