For The Team Inazuma

Naam:	Kazemaru Ichirouta
Bijnamen:	none
Geslacht:	man
Element:	wind
Team/School:	inazuma eleven Dark Emperors
Positie:	verdediger middenvelder Aanvaller(Dark Emperors)
Rugnummer:	2
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Vlammenvogel Dribbel Storm clone faker Clone Defense Quick draw
Bio:	Kazemaru Ichirouta heeft een concurrend, toch leuke en vriendelijke persoonlijkheid, aangezien hij ervan houdt om tegen sterke spelers te spelen. Hij blijkt ook wat problemen te hebben met zelfvertrouwen als hij onder een hoge druk staat, en hij is bang dat hij de rest van zijn teamgenoten niet kan bijbenen. Hij heeft soms tegenstrijdige gevoelens in hemzelf. Hij is een goede leider, wat naar voren komt als hij de aanvoerdersband overneemt tijdens de wedstrijd met The Empire. Hij is ook heel vriendelijk en bezorgd over zijn teamgenoten, maar kan erg sloom denken
Banner:

.
.

Naam:	Kidou Yuuto
Bijnamen:
Geslacht:	man
Element:	wind
Team/School:	inazuma eleven
Positie:	Middenvelder
Rugnummer:	14
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Dreigdriehoek 2 Dubbeldreun Inazuma Break Illusie Bal
Bio:	Toen Jude en Celia nog klein waren, verongelukte hun ouders in een vliegtuigongeluk,  en verloorde ze. En groeiden ze op in een weeshuis. Jude was toen nog maar 6 jaar oud en Celia 5. Het enige wat ze nog over hadden van hun ouders was een oud voetbalmagazine, dat ook de enige band was dat hij met zijn vader had. Dat was dus  ook de reden waarom hij voetbal begon te spelen.  Iedere keer dat hij de bal trapte, voelde het alsof zijn vader erbij was. Jude en Celia waren van elkaar gescheiden en in twee andere families opgedeeld. Celia ging naar de Hills familie, terwijl Jude onmiddellijk werd aanbevolen door Ray Dark aan de Sharp Financial Group, nadat hij Jude's talent voor voetbal op zesjarige leeftijd had ontdekt. Om zijn zusje terug te krijgen, maakte hij een deal met zijn stiefvader: dat hij 3 jaar achter elkaar in Jr. High het Nationale Voetbal Frontier Toernooi kon winnen. Als hij dat niet kon, dan zou hij Celia niet terugkrijgen
Banner:

.
.

Naam:	Ichinose Kazuya
Bijnamen:
Geslacht:	man
Element:	woud
Team/School:	inazuma eleven
Positie:	Middenvelder
Rugnummer:	16
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Draaiend Schot De Fenix Illusie Bal Vlammen Dans
Bio:	Silvia Woods beschrijft Erik als vergelijkbaar  met Mark Evans. Een heel aardig en simpel persoon. Bobby Shearer zegt dat Mark totaal anders is. Silvia, Bobby en Erik zijn jeugdvrienden en kennen elkaar al héél lang. Ze zijn een tijdje uitelkaar gedereven toen Silvia en Bobby na Erik zijn ongeluk naar Japan zijn verhuist. Tijdens seizoen 2 werd hij serieuzer tijdens de wedstrijden. Dat komt omdat hij tijdens seizoen 2 te horen kreeg dat hij nog niet helemaal beter was van het vrachtwagen ongeluk.
Banner:

.
.

	younger koneko klik
Naam:	koneko Okamoto
Bijnamen:	neko-chan
Geslacht:	vrouw
Element:	vuur
Team/School:	inazuma eleven
Positie:	forward
Rugnummer:	19
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: tenkuu otoshi Devil Burst Shunshine storm white blade
Bio:	koneko Okamoto is een er verlegen maar vast beraden persoon. Als ze voetbalt  kan ze soms net een beest worden als of haar verlegen kant plek maakt voor een verzekerd iemand. Ze kan goed inschatten war haar mede spelers van plan zijn. Ze is heel jong uit het het weeshuis gehaald, dus weet eigenlijk helemaal niet dat ze geadopteerd is omdat haar 'pleeg'ouders haar dat nooit hebben verteld. Ze had een goed leven met haar vader en moeder in het begin, tot haar moeder overleed aan een onbekende ziekte toen ze 8 jaar was. koneko en haar vader hebben het hier erg moeilijk mee gehad, maar toch vonden ze weer plezier samen. Haar vader was zelf vroeger een voetballer en leerde het aan koneko. Aangezien ze een snelle leerling is, werd ze volgens haar vader een natuur talend. Ook al is dit iets wat alle ouders tegen hu kind zeggen was koneko inderdaad goed in voetbal geworden en was ze zeer fanatiek. haar passie voor voetbal is zeer groot. Helaas werd ook haar vader ziek toen ze 10 was en kwam in het ziekenhuis terecht met ook een onbekende ziekte. Hier door heeft ze al snel voor zichzelf leren zorgen omdat ze geen andere familie had. Ze gaat nog vaak lang haar vader die zegt dat ze weer moet gaan voetballen en lol hebben in het leven en dat het wel goed kwam (hij heeft haar alleen niet gezegd dat ook zijn ziekte niet tegenezen is omdat het hier voor te onbekend is) . Hier door is ze bij het school voetbal team gegaan Royal Academy(Teikoku) en heeft ze Kidou Yuuto en Genda Koujirou. Genda is nog een tijdje haar vriendje geweest (puppy love :3) tot ze naar raimon ging in de helft van het eerste jaar (ze is nu 2de jaars) en in het team Raimon ging Haar sterken punten zijn haar schoten en het inspelen op andere spelers ze is ook erg snel. Haar zwakkere punten zijn het afpakken van de bal van tegen spelers omdat ze die niet durft in te schatten ze is wel gedreven om  het goed te leren en neemt alle hulp aan die ze kan.
Banner:

.
.

	met Yuuka links ^^ Even better, two Gouenji's O.O :33
Naam:	Gouenji Masato
Bijnamen:	Masa~~ :33
Geslacht:	Mannelijk
Element:	vuur
Team/School:	Raimon, 1st year
Positie:	Forward  Midfield
Rugnummer:	99 (origineel 10)
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Fire Tornado (block) (chain) Bakunetsu Storm   HeatTackle Reppu Dash none
Bio:	Gouenji Masato, het jongere neefje van Gouenji Shuuya. Hun moeders zijn zussen en de 2 neefjes lijken ook erg veel op elkaar. Hun liefde voor voetbal is even groot en ze zijn beide experts op t gebied van aanvallen. Ze hebben het zelfde element en hissatsu's. Toch verschillen de twee groots van elkaar, niet alleen op het veld maar ook qua karakter. Terwijl Shuuya alles wat meer serieus neemt, is Masato erg energiek. Hij is erg ontspannen, soms een beetje te en is erg speels. Soms doet hij men dan ook denken aan een golden retriever, die met kwispelende staart, enthousiast aan het wachten is tot zijn baasje met hem een balletje gaat gooien.  Toch, kan hij erg serieus zijn wanneer hij zich op iets concentreert.  Behalve dat, verschilt hij ook veel met zijn neef op het veld. Shuuya was hem eigenlijk altijd een stap voor, Shuuya kwam met een hissatsu en leerde die aan Masato. Shuuya was altijd sneller en kon de bal altijd harder schieten. Als kind had Shuuya altijd de positie van aanvaller en Masato als middenvelder. Hierdoor is hij een voortreffelijke middenvelder geworden.  Nu zit hij bij het Raimon team en ziet hij zijn neef erg als een rivaal. Hij wilt sneller worden, sterker worden en zijn neef overtreffen.  Deze 'stress' zorgt ervoor dat hij soms een iets wat kort lontje kan hebben. Hij kan koppig zijn en soms iets wat eigenwijs.
Banner:

.
.

Naam:	Domon Asuka
Bijnamen:	Domo-kun
Geslacht:	man
Element:	wood
Team/School:	inazuma eleven
Positie:	Verdediger
Rugnummer:	13
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Triple Boost Back Tornado Volcano Cut Killer Slide
Bio:	Hij woonde in Amerika samen met Kino Aki, maar gaf niet veel om voetbal door een ongeluk waarbij zijn beste vriend, Ichinose Kazuya, betrokken was. Hij had Silvia en Erik beloofd om voor altijd samen voetbal te blijven spelen, en na de 'dood' van ichinose had hij hier dus geen zin meer in. Hij hoorde bij Royal Academy totdat hij naar Raimon kwam om te bespioneren. Hij geeft veel om voetbal en wilt niet dat iemand gewond raakt. Hij gelooft in Mamoru Endou net zoals iedereen doet. Hij houdt zichzelf een beetje op de achtergrond en is vrij relaxed, maar hij wilt altijd voor een vriend opkomen, zolang degene hem nodig heeft
Banner:

	:3333333 :333 :3333 Met Burn Met Yuuka Okami Shuuya :33 :333 :33 Met Masato<333 Met lieve lieve Yuuka-chan~~^^ the one i was looking for al the time O.O <3 <3333
Naam:	Gouenji Shuuya
Bijnamen:	--
Geslacht:	Mannelijk
Element:	vuur
Team/School:	Kidokawa -> Raimon, 2nd year
Positie:	Forward
Rugnummer:	10
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Fire Tornado (block) (chain) Bakunetsu Storm Crossfire Honoo no Kazamidori(long shoot) HeatTackle none [/size]
Bio:	Gouenji Shuuya ontwikkelde al vanaf jongs af aan een groot talent voor voetbal en zijn ouders kwamen altijd graag naar zijn matches kijken. Maar na het verlies van zijn moeder, verbitterde zijn vader en veranderde hij. Shuuya's vader, Gouenji Katsuya, is een arts en wilt graag dat Shuuya de bal neer legt en medicijnen gaat studeren. Hierover hebben ze nog steeds talloze discussies. Shuuya heeft een klein zusje, Yuuka, die slachtoffer geweest is van een ongeluk en nu met coma in het ziekenhuis ligt. Shuuya gaf zichzelf de schuld door denken dat er niks met haar gebeurd was, als hij geen voetbal gespeeld had.  Tot de dag van vandaag, ligt zijn zusje nog steeds in het ziekenhuis. En het zal Shuuya niet zijn als hij zijn dierbare zusje niet vaak een bezoekje zou brengen.  Veder is Shuuya een 'man-van-weinig-woorden' en kan hij erg serieus zijn. Hij is cool, kalm maar soms heeft hij toch wel een iets mysterieus kantje. Hij geeft veel om de voetbal sport en zijn teamgenoten/vrienden. Toch, schiet hij zonder aarzelen een bal tegen een van zijn team genoten aan. Dit is zijn manier, om hun te laten realiseren dat ze verkeerd bezig zijn. Of ze nou een verkeerde manier van denken of doen hebben.
Banner:

.
.
.
.
.
.
.

	klik klik klik klik Met Gazelle Q.Q Atsuya Atsuya Atsuya Atsuya Atsuya
Naam:	Fubuki Shirou
Bijnamen:	Stupid bear hugger
Geslacht:	Mannelijk
Element:	Wind
Team/School:	Hakuren -> Raimon, 2nd year
Positie:	Defend (Shirou) Forward (Atsuya)
Rugnummer:	9
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block:  [/size]Eternal Blizzard  [/size]Wolf Legend(Long shot) Panther Blizzard none  [/size]Ice Ground
Bio:	Fubuki Shirou, de 'voortreffelijke spits van het koude noorden.' Toen Shirou klein was, speelde hij vaak voetbal met zijn jongere tweeling broertje, Atsuya. Shirou was een verdediger en Atsuya een aanvaller. Ze waren een perfect 'defender-forward' combinatie. Uiteindelijk is de auto na een match in een lawine terecht gekomen. Shirou was net op tijd uit de auto, maar zijn ouders en Atsuya zijn omgekomen.  Sinds dit incident, is Shirou erg bang voor hare geluiden dat hem doen denken aan de lawine. Zoals sneeuw dat van een boom of dak valt of harde geluiden zoals die van onweer.  Behalve dat hij door het incident een trauma heeft opgelopen, heeft hij ook last van 'dissociative identity disorder', hiermee wil ik zeggen dat hij een gespleten persoonlijkheid heeft.   Als Shirou is hij wat verlegen, voorzichtig en erg vriendelijk naar andere. Hij is erg behulpzaam en vind het leuk om plezier met zijn teamgenoten te hebben.  Maar Zodra Atsuya het stuur overneemt, worden zijn ogen oranje,gaat zijn haar wat omhoog en wanneer hij grijns, heeft hij een onheilspellende blik. Ook is hij erg arrogant en kan soms iets wat agressief overkomen.  Shirou is erg goed met het verleiden van meisjes en gebruikt deze kant zelfs als ze informatie over iets te weten moeten komen.  Toch is Shirou erg eenzaam, hij draagt altijd de sjaal van zijn overleden broertje om zijn nek, denkend dat (het karakter van) Atsuya hier in zit. De reden dat hij de sjaal niet af doet, is omdat hij zich dan eenzaam voelt, wat zijn grootste angst en zwakste kant is.
Banner:

.
.
.
.
.
.
.
.

	klik klik klik klik
Naam:	Kiyama Endou Yukiko
Bijnamen:	Yuki, Kiko
Geslacht:	Vrouwelijk
Element:	Wood
Team/School:	Raimon, 1st year
Positie:	Midfield
Rugnummer:	17
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Fortissimo Foot (Chain) Ryuusei Blade (Block) Agrresive Beat Melody Wave Deep Mist (Block)
Bio:	Yukiko is een vastberaden, koppig meisje dat soms toch erg verlegen kan zijn. Ze raakt makkelijk van streek maar is eigenlijk gewoon een beetje onzeker. De eerste jaren van Yuki’s opgroeing, leefde ze in het weeshuis met haar broer die ze toen des tijds ‘HeroNii’ noemde (Hiro doet me altijd denken aan Hero :33) Hij was de gene die haar heeft leren voetballen, .. de basics..  Uiteindelijk werd Yuki al snel geadopteerd door een gezin met een zoon. Yuki werd ouder en door de hoeveelheid liefde die ze van haar adoptie gezin kreeg, verdween het weeshuis langzaam uit haar geheugen. Nu is ze ouder en luistert ze naar de naam ‘Yuki Endou.’ Origineel was ze deel van het Raimon’s tennis team, met Ace Server als captain, met wie ze nu nog steeds een sterke band mee heeft. Ace was de gene die haar liet realiseren dat ze toch liever bij het voetbal team van haar broer zit. Niet dat het niet onopmerkelijk was, soms sloeg ze expres een bal richting het voetbal veld, zodat ze naar de voetbal training kon kijken terwijl ze de bal aan het halen was.. .. Nu is ze overgestapt en is zee en van de managers/spelers van het Raimon voetbal team. Yukiko’s sterkste punten zijn haar schoten, een hiervan kan ze aan een schot van een teamgenoot koppelen en met de ander kan ze een geschoten bal mee stoppen en terug kaatsen. Als het haar lukt.. .. Yukiko’s zwaktepunten, zijn namelijk haar snelheid in combinatie met haar uithoudingsvermogen en het feit dat ze niet altijd een afstand goed kan inschatten.
Banner:

.
.
.
.
.
.

	klik klik had to add him :pp
Naam:	Endou Mamoru
Bijnamen:	MamoNii(Yuki)
Geslacht:	Mannelijk
Element:	Earth
Team/School:	Raimon, 2nd year
Positie:	Goalie
Rugnummer:	1
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Catch: Megaton head none none God Hand Majin the Hand Bakeretsu Punch Seigi no Tekken
Bio:
Banner:

	Met Jaenne<3<3 Met shindou :33 Mix Max (heeft niks met t topic te maken, maar vind t nog altijd n gaaf plaatje xD Het hart van Raimon's verdediging omg met Sylveon <3<3 Pritty!! so beautifulll
Naam:	Ranmaru Kirino
Bijnamen:	---
Geslacht:	Mannelijk
Element:	wood
Team/School:	Raimon, 1st year
Positie:	Defender
Rugnummer:	3
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: None Southern Crosscut The Mist Deep Mist
Bio:	Kirino Ranmaru, samen met Kazemaru Ichirota is hij het hart van Raimon's defensie. Kirino wordt soms aangezien als een meisje, door zijn uiterlijk en zijn elegante bewegingen op het veld.  Kirino is er erg zorgzaam en vriendelijk persoon. Hij ondersteund zijn vrienden en houd ze in de gaten. Zelfs wanneer er een in het ziekenhuis ligt, was hij de enigste die de hele dag in het ziekenhuis bleef.  Toch is Kirino een gevoelige jongen en is eigenlijk erg bang dat zijn vrienden hem in de steek laten. Zelfs al weet hij, dat dat niet zo is, kan hij zich niet laten om er zich druk over te maken.  Alhoewel, zodra hij bevestiging heeft gehad, dat zijn vrienden ook niet zonder hem kunnen, kan hij zich echt uitleven en laten gaan op het veld
Banner:

.
.
.
.
.
.

	Fei-chan~~ Cute lil bunny OxO this one is making me cry Q.Q Cuteness overloaded Q.Q Sir Rabby
Naam:	Rune Fei
Bijnamen:	---
Geslacht:	Mannelijk
Element:	wood
Team/School:	Raimon
Positie:	Forward Middfield
Rugnummer:	11
Hissatsu:	Shot: Dribble: Block: Bouncher Rabbit Extreme Rabbit Sky Walk Air bulled
Bio:	Orginele bio: Fei is altijd wel een vrolijke knul die mensen in nood helpt. Hij is een zorgzaam persoon en houd altijd wel rekening met anderen. Toch, heeft Fei een mysterieus kantje.. Fei heeft zijn moeder nooit echt gekend, die is overleden vlak na zijn geboorte. Ook is hij enigs kind, zelfs in deze situatie, lukte het zijn vader nog om Fei te verwaarlozen en te verlaten. Het enigste dat zijn vader hem gegeven had voor hij vertrok, was een klein konijnen plushie die, ondanks zijn haat er voor, toch veel voor hem betekend heeft. Met dit verleden, raakt Fei erg stil en emotieloos als het onderwerp 'familie' is. Hij kan er niet tegen en loopt dan meestal weg om ergens in z'n eentje te gaan na denken.  Fei groeide op samen met een andere groep kinderen van Alia Academy. Al deze kinderen zijn net als Fei verlaten door hun ouders maar vinden in Alia hun nieuw geluk. (je snapt later in anime wel waarom xD) Uiteindelijk, speelt hij nu als middenvelder en aanvaller voor het Raimon team, zonder te realiseren dat hij nog altijd in de gaten word gehouden.
Banner:

[/td]

Ik keek naar de spelers die in het ziekenhuis lagen en zwoor vraag te nemen op die stomme elia academy 


Ik stond buiten het ziekenhuis te wachten op de rest samen met hibiki, aki en natsumi aangezien de helft van de spelers nu in het ziekenhuis lagen moesten we opzoek naar nieuwe spelers


Ik keek naar mn arm die wat schaaf wonden had maar het was niet zo erg als de rest die voorlopig niet meer konden voetballen en hier moesten blijven. Ik legde mijn hand even op de schouder van kazemaru en keek naar mamoru en shuuya en liep nog even naar de rest en zij ze gedag en liep al vast naar buiten. Des ondanks ze ze nog maar een half jaartje kende was ik zeer gehecht aan ze geraakt samen voetbal spelen was het beste ooit en nu ga ik vraak nemen.

Mamoru was met enkele anders 'overlevende' van het team, in het ziemenhuis waar ze de gewonden bezoekte.het hele bezoek lang had hij een glimlach op zijn gezicht geforceerd, waarmee hij probeerde om de gewonden zich minder zorgen over hun te laten maken. Ze zullen Alia wel krijgen, hij zou dit niet nog een keer gebeuren. maar zodra ze de kamer uitliepen, kreeg Mamoru alleen nog maar een beteuterd gezicht. ze wisten niet eens waar alia was.. Maar hij was vast beraden om ze te stoppen.


tijdens het bezoek, bevond Shuuya zich meer op de achtergrond. niet dat hij zich helemaal niet in het gesprek met de andere voegde, maar hij stond gewoon niet in de drukte tussen alle ziekkebedden. Uiteindelijk liepen ze de kamer uit zodra het bezoek uur was afgelopen. Hij merkte al die tijd wel, dat Mamoru zich probeerde sterk te houden en hij beteuterd raakte zodra ze de kamer uit liepen. Even nam hij een diepe zucht, "misschien moeten we een manier bedenken om alia op te sporen," zei hij stilletjes. eerlijk gezegt, wist hij net als de andere geen raad. moesten ze andere scholen waarschuwen? of meteen achter alia aan gaan?


Yukiko was die dag van de match en 'aanval' eigenlijk met haar tennis club wezen uiteten. Ze had alia nooit gezien en kon het zich niet voorstellen dat ze hun hele school verwoest hadden. Nadat ze tehoren kreeg dat de andere in het ziekenhuis lagen, was ze zo snel.mogelijk naar het ziekenhuis gegaan. Maar ze was al te laat, het bezoek iur was afgelopen en de anderen kwamen nu al uit de kamer. "M-mamoNii!" riep ze naar haar broer. ze was niet aan het huilen, ze was eerder nog licht in shock van het telefoontje die ze eerder gekregen had. de rende op haar broer af en drukte haar gezicht in zijn shirt. Ze kende de gewonden, ze kende iedereen van het team. Het voetbal team, was als een soort van 2e club voor haar, ze voelde zich een van hun, al was ze geen manager of had ze nog nooit op het raimon veld gestaan. ze kende iedereen karakter en kon het goed opschieten met ze. Ze beschouwde ze dan ook als vrienden. Maar op dit moment, voelde ze zich machteloos, als een klein meisje die eogenlijk heeeeeel ver van de andere afstond en ze niet kon bereiken. Ze kon niks doen om de gewonden te helpen en wist niet wat ze voor de 'overlevende' kon betekenen om ze zich beter te laten voelen

Ik keek even schuin naar Koneko toen ze haar hand op mijn schouder legde legde ik even mijn hand op de hare als teken dat het wel goed met me ging. Daarna zij ze gedag en liep het ziekenhuis uit. Toen ook hij shuuya en mamoru het ziekenhuis uit liepen hoorde hij shuuya zeggen dat we elia miss op moesten sporen" hoe gaan we dat doen?"

Hij was al aan het nadenken over een plan om elia te kunnen verslaan toen natsumi een telefoontje kreeg van haar vader dat we terug moesten komen. Tenminste dat is wat ze tegen ons zij


Ik keek even naar yuki en mamoru "yuki-chan" zij ze met een kalme stem "we gaan er allees aan doen om de rest te helpen" ze liep naar ze toen en legde even een hand oo haar schouder " we gaan elia verslaan" er klonk wat haat in haar stem. Toen ze horden dat ze terug moesten haalde ze haar hand van haar schouder "laten we gaan" ze keek even naar de rest en toen naar de bus

Toen zijn zusje wat comfort zich bij hem, legde hij geruststellend zijn handop haar hoofd. Maar een geruststellende glimlach kam er niet van af, op dit moment stond zijn gedachte vol van het vinden en stoppen van Alia. Toen Natsumi vertelde dat ze bij de school moesten verzamelen keek hij de ander eeventjes aan, "laten we Kazuya en Domon niet vergeten te bellen.." Zei hij voordat hij nog eens naar Yukiko keek. "Het komt goed.. Dat weet ik zeker," zei hij voordat hij zijn hand terug nam en de anderen eer aan keek. "Laten we ze niet lang laten wachten," zei hij voordat hij richting de uigang van het ziekenhuis liep



hij keek om naar kazemaru toen hij hem blijkbaar gehoord had. "ik heb nog geen idee, het is niet zo dat ze via een radio bericht doorgeven waar ze zich bevinden," zei hij, voordat hij met de andere richting de uitgang van ziekenhuis. "Maar ze zelf onder elke steen zoeken.. Wie weet waar ze zitten," zei hij met een licht zuchtje 




Ze keek haar broer aan toen ze zijn hand op haar hoofd voelde. yukiko kon hem aan zijn handen altijd herkennen als de keeper van het team, die het team 'beschermt' (gezien de keeper het doel beschermt.) het gaf haar altijd ook een gevoel vam bescherming, .. Of dat was puur omdat ze hem als haar grote broer zag. Ze keek om naar Koneko toen ze haar ook wat probeerde gerusttestellen en ze knikte lichtjes. Ze keek iedereen even na toen ze plots besloten om bij de school te verzamelen en keek ze na, toen ze richtin de uigang van het Iekenhuis liepen. Nog voordat ze uit het zicht waren rende ze achter ze aan. "W-wacht op mij!" Riep ze achter ze aan voordat ze weer op ze af rende

ik knikte naar shuuya "we vinden wel een manier" zij hij snel toen hij de bus in stapte niet veel later kwamen ze aan op school en stapte ze met zn alle uit 


ik was naar school toe gerend nadat ik had gehoord wat er was hij hoopte dat iedereen okey was toen hij de inazuma bus aan zag rijden. Hij wist dat shuuya in de bus zou zitten dus besloot hij te wachten tot ze gestopt waren iets zenuwachtig wachtte hij tot ze uitgestapt waren 


toen ze uitgestapt waren was er een iets te energieke zenuwachtig persoon op hun aan wachten. hij leek ook verdacht  veel op shuuya. Hij keek shuuya aan "ken jij hem ergenst van?" 


ze was naast yuki in de bus gaan zitten om haar hopelijk nog iets te kunnen kalmeren als het nodig zou zijn. toen ze uitgestapt waren zagen ze een jongen staan die zenuwachtig naar ze aan het glimlachen was

 
hij knikte instemmend toen Kazemaru zei dat ze wel een manier zouden bedenken om Alia op te sporen. Hij keek stilletjes uit het raam toen ze met de bus terug naar de school gingen. Toen hij zijn neefje buiten zag staan, keek hij even op. Hij keek om naar kidou die hem vroeg o hij hem kende, hij knikte zachtjes, "Dat is Masato, mijn neefje. Als het goed is zit hij in een van de eerste jaars klassen," vertelde hij voordat hij op stond om rustig de bus uit te lopen.


Yuki had haar klas genoot meteen herkend toen ze hem buiten zag. Eindelijk, misschien kon hij de sad athmosfeer verbeteren. Meteen rende ze de bus uit, bijna struikelde ze nog over haar eigen voeten maar lukte het net om haar balans te houden. Als een klein hertje, trippelde ze op een drafje van het kleine trapje voordat ze de bus uit sprong en veder op haar klasgenoot afstormde. "Masa~~~!!" Riep ze hem en trok hem nog net niet in een knuffel. .. Dat vond ze gewoon, iets te ongepast.. ... ... "Wat doe je hier?" Vroeg ze hem toen verbaast, alsof ze gewoon normaal naar hem toe gegaan was.


Mamoru was als laatste de bus uit gegaan, hij stak nog even zijn hand uit toen Yuki leek te struikelen, wat uiteindelijk niet meer nodig bleek te zijn. "Yuki, doe je voorzichtig?" Vroeg hij haar toen zonder veel emotie toen hij de bus uit gegaan was. Eerlijk gezegt, wipde hij nu het liefste zo snel mogelijk naar Mr. raimon gaan om te horen wat hij ze te zeggen had. Maar die wil, liet hij niet zijn vriendelijkheid overnemen om nog een praatje te houden. Hij keek Masato met een vriendelijke glimlach aan voordat hij omkeek naar het uitzicht over de verwoeste school. ".. Het is nou ook weer niet een uitzicht waar je blij van woord," zei hij, om sociaal een gesprek te beginnen

ik keek naar de school die in stukken voor ons lag en keek naar Mamoru over de opmerking van school en keek er van weg stomme elia we moeten ze verslaan. Ik moeten sterker worden veel sterker. ik keek naar Yuki die heel charmant bijna de bus uit viel en richting Masa liep.


Ik wilde Yuki knuffelen maar toen Yuki me net niet knuffelen besloot het niet te doen. toen ze vroeg wat ik hier deed keek ik even naar de school "ik wil bij het team komen!" zij hij heel serieus "ik wil helpen Elia te verslaan ik beloof mijn best te doen" hij probeerde het kleine beetje enthousiasme in zijn stem te verbergen 


Ik keek naar Mamoru over het feit dat masa bij het team wilde ik vondt het wel prima 

ze kroop wat tegen Shuuya aan bij het zicht van de school niet met rare bedoeling alleen voor wat meer steun. Ze had de school nog niet gezien ze was van uit het ziekenhuis direct naar de wedstrijd tegen Elia gegaan ze werd weer een beetje down bij de gedachte dat we verloren hadden en de gevolgen daar van... ik keek naar masa die vroeg of hij bij het team mocht hij klonk heel serieus dus ik was het er wel mee eens

 
Al richte hij zijn aandacht op zijn neefje en de andere, merkte hij hoe Neko het wat moeilijker kreeg bij het uitzicht naar de school. Stilletjes keek hij in zijn ooghoeken naar haar en legde geruststellend een hand op haar schouder voordat hij ook naar het verwoeste gebouw keek. "ze zullen hier niet ongestraft mee weg komen.." zei hij zachtjes tegen haar, om haar wat geruststellende worden toe te wensen maar ook vastberaden, zodat hij zelf ook in zijn eigen worden zou geloven. 


yuki's lippen vormde naar een grote big smile toen Masa vertelde dat hij zich graag bij het team wilde aan sluiten, "moest dat nou zou lang duren?" grinnikte te ze terwijl ze haar arm om zijn nek sloeg, alsof ze beste vrienden waren.. Ze zaten dan wel naast elkaar in de klas en ze vond het altijd leuk om hem te plagen, maar of ze daarbij ook zijn vertrouwen gewonnen had.. .... .. .. .... "MamoNii!" riep ze met nog steeds dezelfde smile naar haar broer



Mamoru had wat verbaast m gekeken naar Masa toen hij plots vertelde dat hij bij het team wilde. Normaal zou hij niet verbaast opkijken, maar door alles was er nu aan de hand was. .. de school was verwoest en er dreigde waarschijnlijk een 'voetbal oorlog' aan te komen. Al waren dit wel de momenten, dat je iemands passie en liefde voor voetbal, het beste kon merken. Daarbij, konden ze eigenlijk wel spelers gebruiken, spelers die net zoveel geven om de sport te redden. Hij ontmoette Kidou's blik die hem al met een instemmende blik aan keek en er verscheen een glimlach op Mamo's gezicht toen hij weer om keek naar Masato. "goed je erbij te hebben, laten we snel eens wat spelen," greens hij breed.

hij keek even naar Mamoru en kidou die het okey vonden dat masa er bij kwam zelf vond hij het ook prima aangezien hij het neefje van Shuuya was wist ie ook dat masa vast wel te vertrouwen was. hij stak zijn hand even uit naar hem "welkome bij het team!"


hij gaf een hand aan kazemaru met een breed grijns op zijn gezicht en keek even naar de rest van de groep en sprong in de lucht van blijdschap in zijn blijdschap tikje knuffelde hij snel yuki maar zag toen haar broer achter haar staan en liet snel los. Hij deed even zijn hand achter zijn hoofd "euhh sorry" zij hij ietsje verlegen.


hij glimlachte even naar masa door dat ie zo blij was
 (voor de rest ben ik kidou inspi-looos X.X)

ze keek hoopvol even op naar Shuuya die haar wat gerust probeerde te stellen toen hij sprak over dat ze hier niet ongestraft mee weg zouden komen. Ze knikte even lichtjes "je hebt gelijk" ze zouden hier alles behalve ongestraft weg mee komen. Toen massa zo blij deed om voetbal werd ze toch zelf ook weer even blij van binnen want dat was tenslotte de reden waarom iedereen voetbal speelde toch?

Ze keek wat verrast op toen Masa haar plotseling ging knuffelen. ze grinnikte vrolijk, "Masa~~!!!" noemde ze hem weer bij de bijnaam die ze altijd voor hem gebruikte, maar nog voordat ze hem terug kon knuffelen, liet hij haar al weer los. Ze bolde haar wangen op voordat ze zijn armen nam en ze weer terug om haar heen deed, alsof ze hem dwong om haar weer in een knuffel te nemen. Toen sloeg ze haar armen ook om hem en knuffelde ze hem uiteindelijk, eindelijk terug. "Masa~~~" noemde ze hem weer, het was meer een soort van, welkoms knuffel die ze haar haar klasgenoot en goede vriend gaf




met een iets ongemakkelijke blik keek hij eventjes toe hij zijn zusje zich liet mee slepen in het moment door het nieuwe team lid terug te knuffelen. Toen hij zich weer realiseerde waarom ze hier waren, keek hij weer om naar het gebouw, "Heeft Mr. Raimon ook verteld waar we moesten zijn?" vroeg hij aan Natsumi, terwijl hij naar het verwoeste gebouw bleef kijken. Toen ze hun vertelde dat hij zich in het 'geheime' trainings centrum was, keek hij de andere eventjes aan, "laten we meteen gaan dan, ik ben benieuwd wat er zo belangrijk was dat we meteen moesten weten," sprak hij, lichtjes tegen zichzelf. Hij draaide zich om naar her pad voordat hij uiteindelijk begon te lopen. 



Hij glimlachte wat 'faintly' toen ze er mee instemde en keek om naar Mamoru toen hij besloot om meteen weer door te gaan. hij keek nog eventjes om naar zijn neefje, hij zei niks tegen hem, om hem te verwelkomen. Hem een schouder klopje geven kon hij ook niet omdat Yuki hem nog steeds vast had. Daarom gaf hij hem gewoon een verwarmende blik, met misschien ergens een klein glimlachje. daarna stak hij zijn handen in zijn broekzakken en liep hij met de andere richting het trainings centrum

ik werd spontaan verlegen toen Yuki me terug in een knuffel trok toch knuffelde hij haar even terug maar liet snel weer los na hij Mamoru met een wat ongemakkelijke blik zag gelukkig moesten ze ook snel weer verer niet dat hij haar niet wilde knuffelen maar hij was een beetje verlegen als het zo ging. hij vroeg zich een beetje af wat het training centrum was maar verder liep hij gewoon mee


ik ging even bij masato en Yuki lopen "welkome bij het team masato-san" zij ze vriendelijk en keek even voor zich uit het moest best serieus zijn als Mr.raimon on aan het op wachten was. Nadat we het training center waren in gelopen stapte we in een lift en ging naar beneden

Toen iedereen naar het training centrum begon te lopen, liet ze Masa een beetje los. Niet dat ze hem nog in een houdgreep had of hem helemaal los liet, daarom had ze haar armen ook nog wel lichtjes om hem heen. Maar zodra hij zelf ook begon te lopen, liet ze hem pas los en keek ze iedereen eigenlijk na. Eigenlijk was ze ook wel benieuwt naar wat er tegen ze gezegd zou worden en rende toen terug naar de groep. Maar dit keer nam ze een arm van Mamoru terwijl ze nieuwsgierig met ze mee liep



onderweg naar het training centrum, was er al weer een serieuze blik op zijn gezicht ontstaan. Maar zodra hij Yuki zijn arm nam, was deze blik totaal weg gevaagd en verscheen er weer een opgewonden grijns op zijn gezicht. Hij stapte het training centrum in waar hij vervolgens met de anderen, via een lift naar een lagere verdieping gingen waar ze niet alleen Mr. Raimon zagen staan, maar ook Coach Hibiki en een onbekende vrouw. Ook zag hij dat Kazuya en Domon aanwezig waren, die had hij voor de laatste match tegen Gemini storm niet meer gezien. Meteen nam hij zijn arm terug en liep hij snel op de twee af. "Ichinose, Domon," keek hij ze beide aan, "gelukkig mankeren jullie niks," zei hij



Rustig was hij met de groep mee gegaan naar het ondergrondse training centrum. hij stapte de lift in die hun vervolgens naar een lagere verdieping bracht. Terwijl Mamoru zich meteen op de overige 2 team spelers stortte, keek Shuuya de twee bekende mannen aan, Mr. Raimon, de directeur en Coach Hibiki. Er stond nog en onbekende vrouw bij, maar daar schonk shuuya niet veel aandacht aan. "Wat is er aan de hand? U had ons iets belangrijks te vertellen," keek shuuya Mr. Raimon aan

hij luisterde even naar Mr.raimon die aan het uitleggen was dat ze een reis moesten maken om de sterkstespelers te vinden en te worden om team kwak te verslaan toen ze door liepen naar een open ruimte waar ineens een bus uit de vloer kwam wat hun tour bus zou worden 

hij keek ineens met hele blije ogen naar de bus toe hij was best onder de induk 


hij keek naar de bus
 (voor de rest ben ik kidou inspi-looos X.X)

"woow" zouden ze daar in gaan touren? eigenlijk had ze dit allemaal niet verwacht

#Teamkwak
#Kidouloos (@.@ waar is Kidou?)






Nog voordat hij antwoord dat de 2 Amerikaanse spelers gekregen had, vertelde zn toekomstige schoonvader (xDDD) over een reis om nieuwe spelers te ontmoeten, het team te versterken om uiteindelijk TeamKwak te verslaan. Er verscheen een bus uit de vloer en zijn ogen werden groot. "Gaan we hier in rijden?!" vroeg hij toen enthousiast, met grote 'endou-eyes.' "Hij heeft zelfs het logo van de school!" Hun eigen teambusje, die er vele malen een stuk beter uit zag dan het oude busje waar ze voorheen mee reden tijdens het football Frontier Toernooi. Toen hij zich realiseerde dat de situatie best wel serieus was, vertrok hij zichzelf weer en probeerde hij al zijn energie in te houden. "wanneer vertrekken we?" vroeg hij toen wat ongemakkelijk, het koste hem namelijk wel wat moeite om zich nu in te houden. 



Hij luisterde naar wat Mr. Raimon hun vertelde, blijkbaar gingen ze een busreis maken door sommige delen van het land. Hij maakte zich eigenlijk niet zoveel zorgen of zijn vader hem überhaupt mee liet gaan, Shuuya verplichte zichzelf gewoon om mee te gaan. ergens voelde het namelijk dat dit alles, het lot van de voetbal sport kon bepalen. een voetbal oorlog, wie weet wilt er niemand meer gaan voetballen, als ze deze oorlog verliezen. Dat kon hij niet laten gebeuren. 



Ze luisterde een beetje half naar wat er gezegd werd. Natuurlijk vond ze het belangrijk wat de directeur het team vertelde,maar ze keek ook om naar haar vrienden om hun reacties en gevoelens van hun gezichten af te lezen, zover ze dat kon. De meeste leken helemaal verkocht te zijn, toen de bus van de grond verscheen. Niet dat ze anders had verwacht, zelfs zonder de bus, zouden ze instemmen met deze reis. Ze zou ze wel missen, het voetbalveld bij de rivier, waar ze altijd naar hun trainingen keek, zal de komende tijd wel erg eenzaam lijken. En thuis zal ze niet meer de leuke voetbal games met Mamoru kunnen spelen. Het zal maar saai zijn, hele dagen met het tennis team zat er ook niet in, het was niet dat ze met iedereen goed kon opschieten.. Ze snapte dat het de komende tijd wat minder zal zijn, maar dat weerhield haar er niet van om blij te zijn voor de andere. Ze konden iets beteken voor de sport, waar ze allemaal zo veel van hielden.

Even blij stapte hij in de bus om verder te gaan 

Hij ging voor in de bus zitten om een plan te bedenken om team elia te verslaan

Hij keek even met grote ogen nog een naar de bus "wouw dit is ook echt geweldig" en stapte de bus in hij keek even vaag naar hun nieuwe 'trainer' aangezien hij het jammer vondt dat hibiki niet mee ging

Ze keek even naar Yuki " is er niet een mogelijkheid dat je mee ka?" Ze zou niet terug kunnen naar de tennis club aangezien de school verwoest was maar aangezien ze iedereen kende kon ze michien hun wel wat helpen

Hij hoorde toevallig koneko iets zeggen tegen Yukiko "Yuki-chan~ je moet echt mee" zij hij nog wat opgewonde van alles even niet nadenkend over alles wat er was gebeurd

Hij storte zich naast Kazuya neer "het is wel weer heel wat dit gedoe" waar mee hij  team kwak bedoelde

Terwijl hij zich probeerde in te houden, hoorde hij op de achtergrond iets van Koneko en Masato die Yuki iets probeerde wijs te maken. Had ze weer iets verkeerds gedaan? op het gemakje liep hij naar zijn team leden die met zijn zusje aan het praten was. hij wist niet meteen precies waar het over ging, maar hier en daar ving hij iets op over mee gaan? Meteen begonnen zijn ogen wat te sparkelen, bij de gedachte dat er meer vrienden mee gingen op deze voetbal trip, waar onder zijn zusje nog wel. "wil je echt mee?!" riep hij meteen enthousiast, maar voordat hij van alles begon te ratelen, zoals normaal gesproken realiseerde hij het zich. "hmm.. maar mam zou je echt niet laten," zei hij en nam even zijn telefoon uit zijn zak. "hmm... mammm... mammm.." dacht hij hardop terwijl hij door zijn lijst van contacten scrolde. Hij begon toen wat te typen, dat leek op een simpel en snel appje naar zijn moeder. "geregeld~" zong hij toen met een big smile naar Yuki voordat hij richting de bus rende, "Kiko gaat-" begon hij maar zijn big smile verdween bij het zien van een onbekende vrouw. ".. Coach hibiki, wie is deze vrouw?" vroeg hij hem verbaast. 



hij keek toe hoe de meeste de bus in stapte. Gingen ze gelijk op dat moment weg? Het liefste zou hij Yuuka nog een laatste bezoek geven voordat ze met de trip begonnen, wie weet hoelang deze trip zou duren. Maar als ze precies nu weg zouden gaan en het lot ook echt in hun handen lag, zat er ook niks anders in. Hij keek zijn team genoten aan die zich om Mamoru's zusje omsingelde, iets over het mee gaan, wat later ook nog half door Mamoru bevestigt was. Niet at hij er veel om gaf, natuurlijk was ze een vriendin en respecteerde haar. .. hij moest el, anders zou hij zeker problemen krijgen met Mamoru. de gedachte van meer gezelligheid in de bus, sprak hij daarbij ook wel aan. Niet dat hij tijdens de reis met iedereen spontaan een praatje ging houden. Toen Mamoru de bus in gegaan was en over een vrouw sprak, liep hij toen ook maar naar de bus. hij stapte niet in en keek eigenlijk maar een beetje door het raam naar de vrouw die Mamoru waarschijnlijk bedoelde. 


Ze keek om naar Koneko die hij vroeg of ze niet met de trip mee kon. uiteindelijk vertelde Masa haar ook nog eens dat ze mee moest gaan. Ze werd eigenlijk een beetje ongemakkelijk van alle aanvragen, vooral van haar broer die er uit eindelijk ook wat opdringerig bij kwam en zonder dat ze zelf nog wat gezegd had, hun moeder begon te sms'en. "M-mamoNii~" zei ze, niet dat ze het niet leuk vond, integendeel zelfs. eigenlijk meer gewoon op de manier waarop, als ze haar geen ruomte gaven om te ademen. natuurlijk bedoelde iedereen het lief, en waardeerde ze iedereen ook dat ze graag wilde dat ze mee ging. Toen Mamoru bevestige dat ze ook daad werkelijk mee ging, begon ze alleen maar de lachen. "Masa~~~" juichde ze toen zijn naam en klemde zich toen weer om zijn middel als een soort manier van zeggen dat ze ook echt mee ging